Portret Marquise of Brigitte Spinola Doria w wykonaniu Petera Paula Rubensa w 1606 roku. Praca została napisana w Genui w oleju na płótnie, którego skala wynosiła 152×99 cm, co odpowiednio można przypisać pracy „w pełni” wzrostu. Płótno jest paradą Brigitte Spinola, córki J. A. Doria, admirała floty genueńskiej. I tak portret z akcentem flamandzkiej szkoły malarskiej ma wyraźnie skonstruowaną kompozycję. Główny nacisk, jak zawsze, kładł artysta na środowisko materialne i na wyraźną jakość „materii”, z którą pracował.
W szczególności sama Brigitte pojawiła się jako „materia”, a Rubens przedstawił jej naturę w tym świetle iw wizji, w której dziewczyna wyglądała na doświadczoną. Dziewczyna wykonała bardzo realistycznie, co korespondowało z kanonami klasycyzmu, kiedy reprezentatywny charakter listu stał się podstawą do pisania obrazów malarskich. Wnętrze, architektoniczne formy, przepych mebli i luksus ubrań Brigitte są z powodzeniem łączone. W przeciwieństwie do zwykłej, zwyczajnej nazwy „kobiety Rubensa”, ta jest tylko „aniołem” i pięknem natury i młodości.
Przekupywa widza z jaką starannością artysta przepisał niuanse pięknych ubrań. Każda fałda „oddycha” i pęka pod ciężarem tkaniny. Objętościowy i gęsty brokat oprawia dłonie dziewczyny, zamieniając je w błyszczące detale rzeźbiarskie. Idealne krawiectwo i krawiectwo mówią o kunszcie kobiet, które szyją ubrania na dworze. Rumieniec na policzkach Brigitte grany jest w lazurowe koła, skóra przypomina porcelanę. Pomimo sztywności i całej „glamour” dziewczyny zalotnej, aw jej oczach migocze coś diabelnie psotnego. Pół uśmiechu kryje radosne usposobienie i zabawę.
Wraz z jego własną wesołością, pozycja sprawia, że zachowuje on zarówno surową postawę, jak i ukrywa emocje pod maską, nosi napięty gorset i układa włosy w skomplikowaną fryzurę. Analizując strój Brigitte, trudno nie zauważyć noża – tego ogromnego kołnierza w kształcie kamienia młyńskiego na szyi. Na jego tle głowa uroczej kobiety wydaje się maleńka, co było modne w XVII wieku! Wow, moda na rozmiar głowy… Każda warstwa noża Rubensa przepisana z precyzją jubilera, wypisuje fałdy i haft na krawędzi. Kolor płótna, zgodnie z ogólnym postrzeganiem, wydaje się bardzo ponury. Ale dziewczyna kontrastuje korzystnie z ciemną przestrzenią. To odkrycie należało do Caravaggia i było używane przez zwolenników w ich płótnach – gra światła i cienia, pojawienie się znaczących szczegółów z półmroku, tajemnicza atmosfera pokoju…
(1 votes, average: 5,00 out of 5)