“Kore, syn Izaara, syna Kaatowego, syna Lewienowego, i Datana i Awrona, synów Eliaba, i Abnana, syna Faltego, synów Rubena, zbuntowali się przeciw Mojżeszowi i dwustu pięćdziesięciu synów Izraela, wezwali spotkania, wybitni ludzie.
I zgromadzili się przeciw Mojżeszowi i Aaronowi, i rzekli do nich: Pełna wam jest; całe społeczeństwo, wszyscy są święci, a wśród nich jest Pan! dlaczego więc stawiasz siebie wyżej niż ludu Pana?
Kiedy Mojżesz to usłyszał, upadł na twarz i powiedział Korei i wszystkim swoim wspólnikom, mówiąc: Jutro Pan pokaże, kto jest Jego, a kto jest święty, aby Go przybliżyć; a kogo wybierze, zbliży się do Niego; Zrób to: Korah i wszyscy jego towarzysze biorą za twoją kadzielnicę i wrzucili do niej ogień jutro i wkładają do nich kadzidełko przed Panem; a którego Pan wybrał będzie święty. Jest pełne ciebie, synowie Lewiego! Mojżesz powiedział do Koracha: Słuchaj, synowie Lewiego! Czy to nie wystarczy, że Bóg Izraela odróżnił was od wspólnoty Izraela i zbliżył was do siebie, abyście pełnili służbę w tabernakulum Pana i stanęli przed wspólnotą, służąc im? On przywiódł was i was, wszystkich waszych braci, synów Lewiego, a wy także szukacie kapłaństwa. Ty i całe twoje zgromadzenie zebrałeś się przeciwko Panu. Co Aarona, na co na niego mrukniesz?
Mojżesz posłał więc, by wezwać Datana i Abirama, synów Eliaba. Ale oni powiedzieli: nie chodźmy! Czy nie wystarczy, że wyprowadziłeś nas z kraju, w którym płynie mleko i miód, aby nas zniszczyć na pustyni? i nadal chcesz rządzić nami! Czy wprowadziłeś nas do krainy, gdzie płyną mleko i miód i czy dałeś nam w posiadanie pola i winnice? Czy chcesz oślepić oczy tych ludzi? nie chodźmy!
Mojżesz był bardzo zmartwiony i rzekł do Pana: Nie odwracaj wzroku od swojej ofiary; Nie wziąłem od nich żadnego osła i nie zrobiłem nic złego żadnemu z nich.
Mojżesz powiedział do Koracha: Jutro ty i całe twoje towarzystwo będziecie przed Panem, wy, oni i Aaron. Każdy bierze kadzielnicę i wkłada w nią kadzidełko, i stawia przed Panem każdego swój kadzielnicę, dwieście i pięćdziesiąt kadzielnic; ty i Aaron, każdy jego kadzielnica.
I każdy wziął kadzielnicę, włożył w nią ogień, włożył w nich kadzidło i stanął przy wejściu do Namiotu Spotkania; także Mojżesz i Aaron. A Korach zgromadził przeciwko niemu wszystkie zgromadzenia przy wejściu do przybytku zgromadzenia.
I chwała Pańska ukazała się wszystkiemu zborowi. I rzekł Pan do Mojżesza i Aarona, mówiąc: Odłączcie się od tego społeczeństwa, a Ja je zniszczę w jednej chwili. Upadli na twarz i powiedzieli: “Boże, Bóg duchów wszelkiego ciała! Jeden człowiek zgrzeszył, a ty jesteś zły na całe społeczeństwo? a Pan rzekł do Mojżesza, mówiąc: Powiedzcie wspólnocie: odejdźcie ze wszystkich stron z mieszkania Korei, Datana i Aviron.
Potem wstał Mojżesz i poszedł do Datana i Abirama, a starsi Izraela poszli za nim. I powiedział do społeczeństwa: Odejdź od namiotów tych nikczemnych ludzi i nie dotykaj niczego, co należy do nich, abyś nie zginął we wszystkich swoich grzechach. I odeszli ze wszystkich stron od mieszkania Korei, Datana i Abironu; Dathan i Avron wyszli i stanęli przy drzwiach swoich namiotów, z żonami, z synami iz małymi dziećmi.
Mojżesz powiedział: “Z tego dowiecie się, że Pan posłał mnie, abym czynił to wszystko, a nie według mojej woli [czynię to]: jeśli umrą, jak wszyscy ludzie umrą, i będą cierpieć karę, którą wszyscy [ludzie] pojmują. wtedy Pan mnie nie posłał; Ale jeśli Pan stworzył coś niezwykłego, a ziemia otworzy usta i pożre je i wszystko, co mają, a ci, którzy żyją pójdą do grobu, to wiedzcie, że ci ludzie gardzili Panem.
Gdy tylko wypowiedział te słowa, ziemia pod nimi rozeszła się; A ziemia otworzyła usta i pochłonęła ich, i domy ich, i wszystek lud Korego, i wszystek majątek; i zeszli ze wszystkim, co do nich należało, żyjąc do grobu, i przykryli ich ziemię, i zginęli z pośrodku wspólnoty.
A wszyscy Izraelici, którzy byli wokół nich, rzucili się na ich wołanie, mówili, a ziemia nas nie pochłonie.
I wyszedł ogień od Pana, i pożarł tych dwustu pięćdziesięciu mężów, którzy przynieśli kadzidło “. Num 16: 1-35
Na muralu dramatyczne wydarzenia lewickiego buntu przeciwko Mojżeszowi, “najdelikatniejszego człowieka”. Pan bronił Swojego wybrańca i objawił cud przez karanie uczestników zamieszek.
Podobnie jak na fresku “Kuszenie Chrystusa”, w centrum fresku “Kara rebeliantów-lewitów” znajduje się palący się ołtarz, a za nim częściowo zniszczony Łuk Konstantyna.