Stworzony po „Pórach roku”, w 1566 roku, obraz „Spis w Betlejem” na słynnej biblijnej opowieści oznaczał narodziny sztuki, której głównym tematem jest życie ludzi nie w swoim ponadczasowym, jak gdyby uniwersalnym ludzkim aspekcie, ale w publicznym i konkretnym społeczeństwie. plan.
Wszystkie obrazy Pietera Bruegla z tego okresu twórczości imponują świadomością autentyczności tego, co się dzieje, a spisek ewangelii, w istocie, służy tylko jako maska. Ewangeliści zgadzają się, że miejscem narodzin Jezusa jest Betlejem. Musieli określić to konkretne miasto, ponieważ zostało nazwane przez proroków Starego Testamentu miastem, z którego powstał Mesjasz. Według Łukasza, Józef i Maryja, zanim narodzili się, mieszkali w Nazarecie. Aby wyjaśnić, w jaki sposób Maria, która miała rodzić, była w Betlejem, Łukasz odwołuje się do spisu przeprowadzonego przez dekret rzymskiego cesarza Augusta. Faktem jest, że każdy Żyd musiał wrócić do swojego rodzinnego miasta, aby się zarejestrować. Betlejem był miastem Dawida, a Józef pochodził z rodu Dawida.
W rzeczywistości, na obrazie Petera Bruegla, udział Starszego w spisie Józefa i Marii przedstawiony jest dość symbolicznie. Obraz „Spis w Betlejem” jest żywym przykładem tego, jak dawni mistrzowie często używali tekstów ewangelii, dostosowując je do realiów swojego czasu. Dla Bruegla ten epizod historii ewangelii był okazją do wykazania arbitralności, którą naprawiali przewoźnicy w holenderskich wioskach. Symbolem tej władzy jest herb Habsburgów, których rodzaj należał do króla Filipa II Hiszpanii w Holandii. Emblemat tego rodzaju Bruegla umieszczony na ścianie domu, pod dachem którego znajduje się spis ludności.
Oryginalność interpretacji tej ewangelicznej intrygi Bruegla – podobnie jak inni na jego obrazach – polega na tym, że Święta Rodzina całkowicie zniknęła wśród tłumu, który pojawił się w spisie ludności. Taka interpretacja głównych bohaterów i główne działanie tej ewangelicznej opowieści jest charakterystyczna dla Bruegla.
Na swoim obrazie artysta maluje życie ówczesnej holenderskiej wioski, a tylko jeden detal odszyfrowuje ten obraz jako ewangeliczny spisek – osioł, na którym jeździ Maryja, nie jest bardzo zauważalny, a wół to zwierzęta, które zgodnie z historią Proto-Ewangelii Jakuba powinny być obecne na Boże Narodzenie. Gdyby nie te szczegóły, obraz Bruegla można by uznać za scenę rodzajową. Józef, ta drobna postać ewangelicznej opowieści, w odróżnieniu od Maryi, ukazanej z pełną twarzą, jest przedstawiona od tyłu, a wielki kapelusz z szerokimi rondami całkowicie zakrywa jego twarz.
Ale żeby nie pozostawiać wątpliwości, że to Józef Plotnik, mąż Marii, Bruegel dał mu profesjonalne narzędzie – piłą, tradycyjną cechą Józefa. Bruegel, z jego interpretacją tego spisku, jak w innych przypadkach, jakby stwierdza: Chrystus jest tu i teraz, On jest pośród nas, ale nie widzimy Go, kiedy On jest na zewnątrz, a nie w nas.
To, że artysta Peter Bruegel stworzył być może pierwsze religijno-historyczne, a zarazem codzienne obrazy na temat współczesnej intrygi autora, a także pojawienie się nie tylko życiowych i codziennych, ale także społecznych i społecznych chwil, wyjaśniają wydarzenia historyczne tamtych lat: holenderska rewolucja, początek aktywnej walki Holendrów przeciwko hiszpańskiemu feudalizmowi i katolicyzmowi. Od 1566 r. Prace Bruegla rozwijają się w najbardziej bezpośrednim związku z tymi wydarzeniami.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)