Fresk Michała Anioła Buonarrotiego przedstawiający proroka Joela. Malowanie sufitu Kaplicy Sykstyńskiej katedry św. Piotra. Joel, syn Betuela, jest biblijnym prorokiem Starego Testamentu. Urodził się i żył w IX wieku pne. e. w Judei, za panowania królów judzkich Joasza i Amazjasza.
Życie i działalność proroka Joela zależy wyłącznie od treści jego książki. Ale ta treść nie jest całkiem jasna i nie zawiera żadnych charakterystycznych i dość dokładnych wskazań historycznych. Dlatego pytanie o czas życia proroka Joela i pochodzenie jego książki jest dość kontrowersyjne. Większość badaczy uważała proroka Joela za współczesnego Rehoboama, przypisując jego działania latom panowania króla judzkiego Joasza, a mianowicie do 868-838.
Joel – pierwszy prorok biblijny, zgodnie z legendą, pozostawił zapis swoich kazań. Pod względem wielkości książki, Joel odnosi się do tak zwanych „pomniejszych proroków”. Jeśli wziąć pod uwagę księgę Joela jako dzieło dopingu, to pochodzenie należy przypisać pierwszemu latom panowania Joasza, króla Żydów, czyli około połowy IX wieku. Wspomnienie proroka Joela w książce o ataku Filistynów najprawdopodobniej odzwierciedla fakt, że Filistyni zaatakowali Judeę pod dowództwem Jorama.
W konsekwencji prorok napisał swoją książkę po tym wydarzeniu, czyli po około 879 roku. W dość dostatnim okresie królestwa judzkiego proroka Joel głównie wezwał swoich współobywateli do szczerego wierzenia w Boga i porzucenia ostentacyjnej służby dla Pana. Jego książka jest przedstawiona jako „słowo Pana, które było dla Joela, syna Betuela”. Być może to i wszystko, czego można się nauczyć z Biblii na temat samego Joela. Skupiamy się na proroczych wiadomościach, nie na kompilatorze. Bliski znajomy proroka Joela z Jerozolimą, jego świątynia i cechy służby świątynnej wskazują, że prorok Joel mógł napisać swoją książkę w Jerozolimie lub w Judei.