Majątek Bryulłowa jako muralisty odbił się na dużym portrecie księżniczki Eleny Pavlovny i jej córki, która została namalowana przez artystę w 1830 roku.
To zdjęcie ma interesującą historię tworzenia: w 1828 r. Wielka księżna Elena Pavlovna, która uważała się za patronkę artystów, wyruszyła w podróż przez Włochy. Jej Cesarska Wysokość, jak pisali współcześni, rościła sobie prawo być w Watykanie, a rosyjscy malarze tam pracujący, w tym Bryullov, mieli szczęście towarzyszyć Jej Wysokości w salach muzeum i galerii sztuki.
Rezultaty znajomości Bryulłowa z Wielką Księżną nie były powolne. „Podczas pobytu w Rzymie cesarzowa Wielka Księżna Elena Pavlovna upodobała sobie zamawianie długiego portretu i kilku jego kopii” – napisał Karl Bryullov. Liczne szkice świadczyły o ciężkiej pracy artysty nad realizacją zlecenia. Nieustannie zmieniał pozycję Eleny Pavlovny i jej córki, scenerii, szczegółów. Z niecierpliwością szukałem rozwiązania kompozycyjnego i doszedłem do wniosku, że konieczne jest przedstawienie Wielkiej Księżnej w ruchu. Odtąd zaczął używać tej techniki w dużych portretach.
Podobne obrazy:
- Portret Vel. Prince Elena Pavlovna – Karl Bryullov Genialnie opanowanie Briullova, muralisty, rozwinęło się w dużej portretowej lidze. Prince Elena Pavlovna z córeczką. Portret został namalowany przez Bryulłowa w 1830 roku, ale był on poprzedzony długą i ciężką pracą przez ponad dwa lata. W 1828 r. Prowadził. Prince Elena Pavlovna, która uważała się za miłośniczkę sztuki i patronki artystów, poszła w towarzystwie jej......
- Portret hrabiny Samoilova – Karl Bryullov Osiągnięcia Karla Bryulłowa w obszarze portretu uznano za bezwarunkowe i niepodważalne, w tym tak surowych krytyków, jak Władimir Stasow i Aleksander Benoit. Obrazy hrabiny Julii Pavlovny Samoiłowej, ideał jego życia, należą do najlepszych przykładów portretu paradnego Brullłowa. Karl Bryullov podziwiał tę kobietę od pierwszego dnia ich spotkania we Włoszech do ostatniego tchnienia, tego, który, z......
- Pomnik Wielkiej Księżnej Alexandra Pavlovna – Ivan Martos Model pomnika Wielkiej Księżnej Alexandra Pavlovna, zainstalowany w parku Pavlovsk w 1815 roku, zaprojektowany przez rzeźbiarza Martosa. Pomnik przedstawia geniusza trzymającego czarującą kobietę lecącą w górę, według V. A. Żukowskiego, „bardziej niebiańskiego niż ziemskiego”. Alexandra Pavlovna – Wielka Księżna; najstarsza córka wielkiego księcia Pawła Pietrowicza i jego druga żona, wielka księżna Maria Fiodorowna. Od 1799......
- Portret wielkiej księżnej Alexandra Pavlovna jako dziecko – Johann Baptist Lampi Alexandra Pavlovna, Wielka Księżna, Palatina Węgierska, córka cesarza Pawła I i jego żony Maria Fedorowna, urodzili się w Petersburgu. 29 lipca 1783 r. Był zaręczony z królem Szwecji Gustawem IV Adolfem, ale to małżeństwo było zmartwione, w dniu zaręczyn, z powodu niezręczności rosyjskich dyplomatów, którzy negocjowali szczegóły umowy małżeńskiej, a przede wszystkim z powodu odmowy......
- Portret M. I. Buteneva z córką – Karl Bryullov Działalność Bryulłowa w Turcji nie ograniczała się do tworzenia domowych scen, portretów, pejzaży. Czując pociąg do teatru, brał udział w domowych przedstawieniach, zaaranżowanych w domu rosyjskiego wysłannika A. P. Buteneva. Spotyka rodzinę i maluje akwarelę przedstawiającą żonę posła, pana I. Butenę i jego córkę. Przy otwartym balkonie schylonym do kołyski Buteneva delikatnie podnosi swoją małą......
- Portret M. A. Becka z córką – Karl Bryullov Bryulłow pozostał obojętny w swojej pracy nad wielkim portretem zleconym mu przez M. A. Becka. Obraz świeckiej kobiety, MA Bek, którego akwarelowy portret Hau został odtworzony w almanachu „Morning Dawn for 1841” wśród obrazów pięknych kobiet, które były na dworze, nie zainspirował Bryulłowa z poetycką inspiracją. Obraz „Bekshi”, jak nazwał ją artystą z irytacją, jest......
- Portret O. I. Orlova-Davydova z córką – Karl Bryullov Olga Iwanowna Orłow-Davydov była córką księcia Iwana Iwanowicza Bariatinskii, jednego z najbardziej wpływowych i najbogatszych ludzi w Rosji – Tajnej radny Chamberlain, Mistrz Ceremonii stoczni Pawła I. W 1832 roku Olga żonaty Władimir Pietrowicz Davydov, wnuk hrabiego Orłowa, Vladimir G., Jr. z pięciu słynnych braci Orłowa, współpracowników Katarzyny II. Orłow-Davydovs często podróżował po całej Europie.......
- Portret M. I. Alekseeva – Karl Bryullov Zgodnie z wyrazem twarzy inspirowanej inspiracją i subtelnością umiejętności malarskich, portret M. I. Alekseevy zajmuje jedno z pierwszych miejsc w dziedzictwie Bryulłowa. Biografia Alekseeva nie przepełnione ciekawymi epizodami życia. Ale jej cały wygląd oddycha taką poezją i wzniosłością uczuć, że obraz okazuje się ucieleśnieniem idealnego ideału kobiecego piękna. Obraz Alekseeva, z jej łagodną twarzą, oprawioną......
- Portret kapitana B. Kosteckiego – Karl Bryullov Latem 1835 r. K. Bryullov wyruszył z historyczną i artystyczną ekspedycją V. P. Orłow-Davydova do Grecji i Turcji na kolejną ilustrację „Podróży”, a następnie do Turcji, w Smyrnie, w Konstantynopolu. U dołu po prawej: K. Brullov 1835 Konstantynopol. Na grzbiecie granicy znajduje się napis: Kapitan I rangi Kostetsky, dowódca okrętu, na którym Bryulłowa popłynął do......
- Portret M. Yu. Vielgorsky – Karl Bryullov Jednym z pierwszych dużych portretów Bryulłowa był wizerunek muzyka Yu Y. Vielgorskiego w 1828 roku. Kompozycja portretu Vielgorskiego ma charakter dekoracyjny. Barwa portretu, w którym dominuje czerwony kolor szlafroka wyłożony niebieskim jedwabiem, jest podnoszona z większą jaskrawością, pozę muzyka podnosi się i teatralnie, z uroczystym gestem kłaniania się na wiolonczelowych strunach. Ale przez wszystkie konwencje......
- Portret Julii Samoilovej z uczniem – Karl Bryullov To zdjęcie jest szczytem malarza portretowego Bryulłowa. Jest to triumfujące zjawisko piękna i duchowej mocy niezależnej, jasnej, wolnej osobowości. Bryullov i Julia Samoiłowa kochali się nawzajem. Spotkali się w Rzymie, a ich miłość przyczyniła się do hojnej włoskiej natury. Artystka przedstawiła ją wraz z wychowankiem opuszczającym salon domu: szybkim, porywczym, olśniewająco pięknym, ujmującym pachnącą młodością......
- Portret M. A. Kikina – Karl Bryullov Żona P. A. Kikina. Torsukovs – rodzina szlachecka, pochodząca z początków XVII wieku. Torsukowowie służyli w Orzeł. Portret M. A. Kikina, podwaja się do portretu Kikina P. A., znacznie przewyższają walory artystyczne. Obraz M. A. Kikiny, pojmany przez wielu współczesnych artystów, przyciąga w twórczość K. Bryulłowa swą duchowością. Bryullov dostrzegł w jej wyglądzie cechy rosyjskiej......
- Portret P. A. Kikina – Karl Bryullov Sekretarz stanu Jego Cesarskiej Mości. Studiował w internacie na Uniwersytecie Moskiewskim u prof. Chebotareva, w dzieciństwie był zapisany jako sierżant w pułku Semenov, brał udział w wojnie tureckiej, w 1812 był generalnym dyżurnym, w 1814 r. Opuścił służbę wojskową. W 1820 r. P. A. Kikin założył Towarzystwo Zachęty Artystów wraz z księciem I. A. Gagarinem......
- Portret Vladimira Kornilova na desce Themistokl bryg – Karl Bryullov Do domu, z zagranicy, Bryulłow wrócił na statek „Themistokl”, pod kierunkiem kapitana Władimira Korniłowa. W tej podróży ten portret został namalowany. Kornilov – niezwykła osoba, więc Karl Bryullov i podjął się pisania tego portretu. Kapitan jest młody, energiczny i oddany fanatyzmowi. Nadal nie wie, jaki los go czeka, ale jego spojrzenie jest pewnie skierowane ku......
- Portret G. G. Gagarina – Karl Bryullov Gagarin Grigorij Grigoriewicz – artysta-amator; syn rosyjskiego wysłannika w Rzymie, książę G. I. Gagarin. Od 1826 był w służbie dyplomatycznej. W latach 20. XIX w. Wziął lekcje malarstwa u K. P. Bryullova, który często odwiedzał dom swoich rodziców w Rzymie, który stał się jednym z centrów komunikacji dla rosyjskich artystów, był towarzyszem Bryulłowa podczas jego......
- Portret EI Mussar i E. Mussar – Karl Bryullov Portret grupowy pary Mussar – prawdziwa perła akwareli Bryulłowa. Mussars spacerują po mieście, podziwiając piękno południowej przyrody. Uroczo łaskawy Mussar, przedstawiony przez Bryulłowa na pierwszym planie kompozycji. To nie przypadek, że na wystawie w 1851 roku portret grupowy Mussarowa nazywano „Amazonką”. Niezmienna elegancja lądowania, duma z obracania głową, blask szeroko otwartych oczu i wyrazistość lekkiego......
- Portret A. N. Strugovshchikov – Karl Bryullov W galerii portretów pisarzy stworzonych przez Briulłowa w Petersburgu najdoskonalszym jest wizerunek poety i tłumacza Goethego – A. N. Strugovshchikov. Bryullova skojarzył z nim przyjaźń popartą powszechnymi poglądami na sztukę. To dla niego, Strugovchikowa, z drukowanym poświęceniem zaprezentował swój cudowny romans „Lark” M. I. Glinki. Nie ma nic w charakterystyce poetyckiego obrazu Strugovchikowa, w powadze......
- Portret K. A. Janisch – Karl Bryullov Dr Yanish, profesor Moskiewskiej Akademii Medycznej, miłośniczka sztuki siedzącej na znajomym, czerwonym skórzanym fotelu, która pojawia się w wielu portretach Bryulłowa...
- Portret V. A. Zhukovsky – Karl Bryullov Portret Wasilija Andriejewicza Żukowskiego, namalowany przez K. Bryulłowa, ma bardzo szczególny los: kwota otrzymana z jego sprzedaży trafiła do okupu T. Szewczenki od niewolników. Pamiętając o tym, Szewczenko napisał w swojej biografii: „Żukowski, po uprzednim zapoznaniu się z ceną od właściciela ziemskiego, poprosił K. P. Bryulłowa o napisanie tego, V. A. Żukowski, portret, którego celem......
- Portret Elena Furman – Peter Rubens W 1630 malarz Paul Rubens ożenił się po raz drugi po śmierci swojej pierwszej żony. Jego towarzyszem była młoda Elena Furman, w okresie ślubu dziewczyna miała zaledwie 16 lat, a Paul miał 53 lata. Różnica wieku nie stała się przeszkodą w tworzeniu dobrej rodziny i urodzeniu pięciorga dzieci. Elena Furman stała się muzą Rubensa i......
- Portret portret V. A. Kornilov – Karl Bryullov Latem 1835 r. K. Bryullov wyruszył z historyczną i artystyczną ekspedycją V. P. Orłow-Davydova do Grecji i Turcji na kolejną ilustrację „Podróży”, a następnie do Turcji, w Smyrnie, w Konstantynopolu. Los niespodziewanie sprowadził Briullova do późniejszego gloryfikowanego bohatera z Sewastopola, V. A. Korniłowa. Jego brygada „Themistoclus” była zakotwiczona w Atenach, czekając na odbiór depeszy, by......
- Portret M. A. Becka – Karl Bryullov Malarz Bryulłow odnalazł swoje prawdziwe powołanie w portretowaniu, osiągając najwyższą klasę malarstwa w swoich portretach i obrazach. Portrety bohaterów Bryulłowa są prawie zawsze atrakcyjne. Wyjaśnia to fakt, że najczęściej ludzie ci są wybitnymi, błyskotliwymi osobowościami i faktem, że Bryullow unikał malowania portretów tych, którzy nie wzbudzali w nim duchowej sympatii. Autor zafascynowany modelem opowiada o......
- Nieszpory – Karl Bryullov W 1925 r. Karl Bryullov napisał ściśle nieszpory. W tym czasie młody artysta poszukiwał swojego gatunku i stylu. Wielki wpływ na niego miał wówczas sztuka starożytnego Rzymu. Podróż artysty do Włoch zainspirowała go do napisania jasnych fabuł. Na obrazie „Nieszpory” widzimy wieczorną służbę w świątyni, klęczących chrześcijan. Źle ubrana kobieta siedząca na niższych stopniach świątyni......
- Herminia wśród pasterzy – Karl Bryullov W Petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie Bryullov studiował przez 12 lat, klasycyzm był alfą i omegą; była równa, została zasadzona. Ale Bryullov nie stał się ortodoksyjnym klasykiem: jedynym obrazem, który całkowicie pasuje do kanonów klasycyzmu, jest jego praca dyplomowa „Wygląd dla Abrahama z trzech aniołów”, za którą otrzymał złoty medal. We Włoszech artysta przez jakiś......
- Portret A. N. Demidov San Donato – Karl Bryullov Słynny, uroczysty portret A. N. Demidova, namalowany przez Karola Bryulłowa, został przekazany Karageorgievich do Muzeum Pitti we Florencji. Ten portret jest dobrze znany z szkiców i rysunków przygotowawczych artysty, przechowywanych w sowieckich kolekcjach, a także do reprodukcji, opublikowanych w 1914 roku w publikacji S. P. Pokrovsky „Demidov Lyceum w mieście Jarosławiu w przeszłości i teraźniejszości”.......
- Fontanna Bakhchisarai – Karl Bryullov Bryullov wysoko cenił geniusza Puszkina. Zwięzłość randek, która trwała krócej niż rok, nagła śmierć poety uniemożliwiła Bryullowowi uchwycenie cech Puszkina. Głęboko zasmucony artysta o śmierci poety. „Rozmawiali o Puszkinie” – pisał Mokritsky w swoim dzienniku – czytał swoje wiersze, podziwiał każdą linijkę, każdą myśl słynnego poety… zazdrości mu zgonu… żałował, że klimat domowy nie sprzyja......
- Portret Domenica Marini – Karl Bryullov Nowe aspiracje Bryulłowa znalazły swój niezwykły wcielenie w małym portrecie słynnej włoskiej dziewczyny disco Domenico Marini. W dynamice odwrócenia jego postaci, w ostrości głowy rzucanej w górę, w płomienność płonących oczu i gniewnych ściśnięć warg, tkwi taka siła uczuć, która sprawia, że portret złudzeń uosabia ludzką odwagę, odwagę i śmiałość. Kontrast między lśniącą bielą koszulki......
- Portret K. A. i M. Ya. Naryshkin – Karl Bryullov Wraz z jelonkiem na szczególną uwagę zasługuje portret Naryshkena. Różni się pod względem kompozycji i palety kolorów, są one zbliżone pod względem typowych zadań, które Bryullov postawił sobie. W celu przedstawienia podróżujących Naryszkina, Bryulłow użył trudnej formy portretu jeździeckiego, manifestując w nim dar malarza zwierzęcego. Rytmiczne i różańcowe zarysy koni, jak zawsze u Briulłowa, szlachetnej......
- Portret dzieci księcia Wołkonskiego z arap – Karl Bryullov Przed nami jest próbka niestandardowego portretu. Sprawa, w której K. Bryullov nie mógł odrzucić zamówienia i napisał obraz bez inspiracji. Wycie i martwota emanują z ceremonialnego portretu najjaśniejszych książąt Wołkońskich. Ubrani w etykietę dworską w druhny z bujnego aksamitu i satyny, wydają się nie być dziećmi, ale małymi kobietami. To poczucie powagi, tak obce dziecięcej......
- Portret księcia M. P. Volkonskaya – Karl Bryullov Portret intymny kamery można w pewnym stopniu uznać za obraz książki. MP Volkonskaya, choć w większym stopniu niż inne podobne prace Briulłowa, cechy niestandardowego portretu są nieodłączne. Jednak uwarunkowanie portretu ceremonialnego łagodzi ciepło emocji. We wczesnej młodości Bryullov stworzył uroczą akwarelę portretu wesołej dziewczyny Kikiny, która później stała się najlżejszą księżniczką Volkonską. Datowanie portretu Volkonskaya,......
- Portret W. M. Smirnova – Karl Bryullov Ciepło i poezja pokrywa portret U. M. Smirnova. Podobnie jak we wszystkich portreach mistrza, krajobraz odgrywa w nim ogromną rolę. Motyw alei o nasłonecznionym blasku inspirowany pejzażami M. I. Lebiediewa, którego Bryullov wysoko ocenił, mówiąc, że „Rosja może być dumna jako najlepszy malarz pejzażowy w Europie”...
- Spacer po Albano – Karl Bryullov Ci, którzy znali Bryulłowa, twierdzili, że „nie czuł się tak dobrze w domu w żadnym mieście świata, jak w Rzymie”. „W Rzymie wstydzisz się wyprodukować coś zwyczajnego” – powiedział pewien młody artysta, który właśnie przybył do Włoch w liście. Napisał we Włoszech bez wytchnienia – wszystkie jego włoskie sceny pełne są świątecznej atmosfery. Święto często......
- Portret D. P. Voeikova z córką i guwernantką Miss Sorok – Wasilij Tropinin W drugiej połowie lat trzydziestych i czterdziestych XIX wieku Tropinin napisał kilka portretów grupowych. Inni artyści wykazywali wówczas zainteresowanie portretem grupowym – O. Kiprensky, F. Tołstoj. Genialnym mistrzem portretu grupowego był Karl Bryullov. „Portret D. P. Voeikova z córką i guwernantką Miss Sorok” reprezentują scenę rodzajową. Przestrzeń wewnętrzna nie jest zawarta w figuratywnej strukturze prac.......
- Portret I. A. Monighetti – Karl Bryullov Monigetti Ippolit Antonovich-architect. Urodził się w Moskwie 2 maja 1819 roku. Po ukończeniu moskiewskiej szkoły Stroganov, wstąpił do Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu w dziale architektonicznym w klasie profesora Aleksandra Pawłowicza Bryulłowa. W 1839 r. Ukończył Akademię ze złotym medalem II stopnia. W latach 40. XIX wieku odbył kilka podróży po Egipcie, Turcji i......
- Portret architekta K. A. Ton – Karl Bryullov Rosyjski architekt. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu i we Włoszech, gdzie poznał K. Bryulłowa. Zbudował katedrę Chrystusa Zbawiciela, Wielki Pałac Kremla, Państwową Zbrojownię, dworce kolejowe w Moskwie i Sankt Petersburgu. Pod postacią K. A. Ton, znanego ze swojej trzeźwej równowagi, Bryulłow dostrzegł zawirowania umysłowe. Jego szerokie brwi drgały, jego oczy były smutno pytające,......
- Portret księżnej A. A. Bagration – Karl Bryullov Bryullov przyciągnął wewnętrzny świat człowieka. Dla świeckiej łatwości i życzliwości książki. Bagration pokazuje obraz kobiety pełnej emocjonalnego podniecenia. W łasce i wdzięku całego jej wyglądu, w ciemności z cienką owalną twarzą południowca i sennie patrząc w dal, wielkie brązowe oczy, w godności, z którą ukrywa swoje przeżycia, jest urok poezji i romansu. Delikatny kamerton, nadający......
- Portret najwyższej księżniczki Elizabeth Saltykova – Karl Bryullov Łączna liczba portretów Bryulłowa to blisko dwieście: około 120 z nich przypada na włoski okres jego życia i około 80 w okresie Petersburga. Nigdy nie używał pełnoklatkowych rysunków, zwracając uwagę tylko na projekty szkiców kompozycji portretowej. Bryulłow uwielbiał pisać tych, których lubił, próbując, według własnego uznania, „zachować to, co najlepsze osobiście i przekazać je na......
- Malowidła na suficie katedry św. Izaaka – Karl Bryullov W 1843 r. Bryullow został zaproszony do wzięcia udziału w malowaniu katedry św. Izaaka. Natychmiast się zgodził i zapragnął pracować z entuzjazmem. Aby praca przyciąga wielu artystów, ale Brullov dostał najważniejsze sektory – kopułę, figury czterech ewangelistów w żagle Dwunastu Apostołów w bębnie, kilka dużych kompozycji na poddaszu. Bryulłow chciał namalować katedrę w tradycyjnej technice......
- Portret A. Bryulłowa – Karl Bryullov Bryullov Alexander Pavlovich – architekt, malarz portretowy, syn rzeźbiarza-ornamentalisty P. I. Bryullova, starszy brat artysty K. P. Bryullova. Studiował u ojca i Akademii Sztuk Pięknych. Wraz z bratem został wysłany za granicę jako emeryt, działający głównie we Włoszech. W 1829 r. Wrócił do Rosji. Otrzymał tytuł akademika. Według jego projektów w Petersburgu wzniesiono Teatr Michajłowski,......
- Portret pisarza A. N. Strugovshchikov – Karl Bryullov Po fiasku w życiu rodzinnym Bryullov pogrążył się w pracy artystycznej. „Moja żona jest sztuką”, napisał potem w jednym z listów. Do tego okresu należy także portret Strugovchikowa, arcydzieła rosyjskiego malarstwa portretowego. Jak zwykle, Bryulłow pisał tu nie o wyglądzie człowieka, ale o jego wewnętrznym świecie, jego duszy. Ciekawy niuans: A. N. Strugovshchikov w czasie......