Pierwszy prezydent Royal Academy of Fine Arts, otwarty w 1768 roku, Joshua Reynolds jest założycielem i teoretykiem angielskiego portretu. W swoich pracach Reynolds przemyślał zasady ceremonialnego portretu baroku, zgodnie z którym idealizacja obrazu została osiągnięta za pomocą czysto zewnętrznych technik. W najlepszych przykładach Reynolds próbował uchwycić nie tylko wygląd swojego bohatera, ale także jego charakter, status społeczny i profesję, jednocześnie mówiąc obrazowi pewną ogólność i typowość.
Ciekawa osobowość artysty. Reindols był prawdziwym dżentelmenem, dobrym koneserem sztuki, znanym intelektualistą. W młodości Reynolds dużo podróżował po Europie i odwiedził Włochy, gdzie miał szczęście, by spotkać najlepsze przykłady renesansowej sztuki. Konsekwencją tej znajomości była dominująca opinia artysty, że włoscy malarze renesansu pokazali światu najwyższy lot twórczej myśli i niedostępnej techniki pisania, tak że współcześni artyści nie mają innego wyboru, jak naśladować ich.
Później jego poglądy na temat malarstwa Reynoldsa zostaną przedstawione w licznych wystąpieniach, których głównym tematem będą metody nauczania pisania i sposoby pracy w sztukach wizualnych. Wszystko to pozwoli później nazwać Reynoldsa jednym z teoretyków malarstwa.
Wiele Reynoldsów podniosło status artysty, ponieważ przez długi czas malarstwo uważano za niedoceniane. Korzystając z okazji, by wejść do najwyższych kręgów społeczeństwa angielskiego, podjął niewiarygodne wysiłki, aby wpłynąć na ustalone opinie i częściowo je zmienić. Jednak, podobnie jak wielu jego poprzedników, Reynolds rozpatrywał żądania społeczne; w związku z tym zajmował się głównie portretowaniem, ale jednocześnie próbował otworzyć nowe instalacje w wybranym gatunku.
Większość malarzy portretowych okresu Reynoldsa opierała się na doświadczeniach z portretu społecznego Van Dycka, gdzie przede wszystkim szanowano elegancję, powściągliwość egzekucji, idealizację i duchowość obrazów. Nie tracąc w tych cechach reszty artystów, których prace odpowiadały gustom arystokracji, Reynolds, między innymi, starał się uchwycić w swoich portretach swoje zainteresowanie bohaterem, jego charakterem i stanem emocjonalnym. Odbicie wewnętrznej wizji i Reynoldsa osiąga bardzo potrzebną idealizację.
Przez całe życie Reindols namalował ponad dwa tysiące portretów. W tym samym czasie główną zaletą artysty jest to, że za każdym razem używał nowych środków, aby rozwiązać problem. W galerii osób stworzonych przez Anglika – admirałów i pisarzy, architektów i przedstawicieli szlachty, nawet dzieci. Jedna z tych prac – obraz “Portret panny Bowles z psem”, który jest przechowywany w jednej z prywatnych kolekcji w Londynie.
Jedną z metod tworzenia oryginalności artysty w obrazie jest zwiększona intymność. Reynolds mógł przedstawić swoją postać podczas zabawy z dziećmi lub przy stole w gabinecie, ale najwyraźniej ten aspekt talentu malarza został ujawniony podczas pisania portretów dzieci. Taki jest portret panny Bowles.
Reynolds w pracy zawsze był bardzo ważnym psychologicznym kontaktem z bohaterem. Współcześni pokazują, że artystka, zanim zaczęła malować portret dziewczyny, od dawna zdobyła jej zaufanie. Pewnego dnia na kolacji specjalnie usiadł z nią i niespodziewanie ukrył jej talerz, gdy młoda dama na chwilę rozproszyła się. Potem pilnie udawał, że szuka “straty”, gdy nagle, jakby w skupieniu, znalazł ją i odesłał na miejsce. Dziewczyna była zachwycona i czy trzeba powiedzieć, z jaką radością otrzymała wiadomość, że niebawem pozowałaby dla niego.
Charakteryzując młode modelki, Reynolds ma ogromne znaczenie dla otoczenia. W powyższych pracach koncentruje się na relacji między dzieckiem a zwierzęciem, być może po raz pierwszy wprowadza ten obraz do sztuk wizualnych, odwołując się przede wszystkim do wieku dwóch żyjących, uroczych stworzeń. Tu rodzi się semantyczna pełnia portretu. Szczerość dzieci, wzajemne oddanie i entuzjazm – co może być lepsze niż podobne cechy, cechy, które człowiek niestety traci, ustępując bezlitosnemu czasowi.