Portret rosyjskiego hrabiego N. D. Guriev Engr napisał we Florencji wiosną 1821 roku. Guriev był adiutantem Aleksandra I, w przeszłości – uczestnikiem Wojny Ojczyźnianej w 1812 r., Później – dyplomatą. Ani historia, ani pamiętniki jego współczesnych prawie nie mówią o jego osobowości i działaniach, najwyraźniej nie było w tym nic nadzwyczajnego. Engru pozował nieciekawych ludzi z raczej niewdzięcznym wyglądem, a mimo to udało mu się stworzyć wspaniałe dzieło sztuki.
Kompozycja portretu wyróżnia się szlachetną i surową prostotą: stała i integralna sylwetka postaci ostro oddziela ją od tła krajobrazowego i nadaje mu szczególne znaczenie; dumna godność pozy, energetyczny obrót głowy i spektakularny motyw płaszcza rzuconego przez ramię tworzą klimat ceremonialnej elewacji. Ale w tej tradycyjnej formule klasycznego reprezentacyjnego portretu, obce nuty wyraźnie ześlizgują się. Klasyczny portret prawie zawsze pokazywał bohatera wyważonego i mocnego, nawet w chwilach żałosnego wzrostu, zachowując klarowność i stanowczość ducha.
Tutaj równowaga została utracona: stres wewnętrzny został wyolbrzymiony i niespokojny energia nie wygląda stan naturalny bohatera i celowo przyjęła pozę, twarz zamieniła się w nieprzeniknioną maskę, która ukrywa naturę i spokój ludzkiego świata. Ingres, jak prawdziwy portret XIX wieku, zbyt uważny i ostry widzących zachować tradycję klasyczną idealizacji bohatera, on przechwytuje z precyzyjnym dokumentalny zewnętrznego i wewnętrznego modelu przeciętność, a kiedy jego pędzla daje jej zewnętrzną siłę wolicjonalną, obraz jest zdominowana przez ostry dysonans. Echa tego dysonansu są również odczuwalne w obrazie portretowym. Jego tło krajobrazowe jest dramatyczne z ołowianym przed burzą niebem.
Karmazynowy kolor podszewki z płaszczem podekscytowany wpada w gamę głuchych niebiesko-czarnych odcieni. Obraz Ingresa, jak zawsze, jest nienagannie wirtuozowski, ale jego twardość sprawia, że wszystkie linie są napięte, a zimna klarowność, z jaką zamyka każdy szczegół w sobie lub ostro różnicuje kolorowe plamy, wywołuje alarmujące poczucie alienacji, odłączenia form. W tym doskonałym płótnie, klasyczna harmonia i elegancja doskonałości, bezlitosna analityczność i romantycznie pogarszająca się niezgodność w postawach idą ramię w ramię. Podobnie jak wiele innych dzieł Ingresa, nosi on piętno sprzeczności z punktu zwrotnego w epoce, w której działał wybitny mistrz. Zdjęcie pochodzi z kolekcji A. N. Naryshkina w Petersburgu w 1922 roku.
Podobne obrazy:
- Portret Louise d’Ossonville – Jean-Auguste Dominique Ingres „Portret Louise d” Ossonville „jest podkreślony, skromny – ta piękna i wykształcona dama nie potrzebowała idealizacji, a jednak, gdy płótno było gotowe, ktoś powiedział klientowi:” Pan Ingre musiał się w tobie zakochać, jeśli tak pisałeś „. W charakterystycznym geście hrabiny d’Ossonville, którą artysta pożyczył od starożytnych rzymskich obrazów, połączyli pokorę i tajemnicę, artysta znalazł nieoczekiwane......
- Portret Mademoiselle Rivière – Jean Auguste Dominique Ingres Jeden z najbardziej znanych obrazów artysty. Postać dziewczyny w białej sukni, niczym posąg, góruje na tle krajobrazu. Ingres starał się uchwycić piękny wygląd dziewczyny, aby z czasem zachować tak delikatny, tak krótkotrwały dar jak młodość i piękno. Okrągła twarz dziewczyny obramowana jest gładką fryzurą o wydłużonych oczach, czarnych, grubych brwiach i pełnych ustach. Artysta nieco......
- Portret Madame Devos – Jean Auguste Dominique Ingres Młoda, piękna i szczęśliwa kobieta, pełna godności i niezależności, patrzy na nas ufnie i prosto. Dumna poza wydaje się zaskakująco naturalna, pozbawiona wszelkiej kokieterii. I tylko półotwarty wachlarz, który trzyma w dłoni, nadaje skromnemu pojawieniu się młodej kobiety odrobinę lekkiej zabawy. Spokojna poświata aksamitnych oczu i ledwie zauważalny uśmiech uzupełniają ten słodki wygląd. Ciemna aksamitna......
- Portret artysty Francois Marius Granet – Jean Auguste Dominique Ingres To portret artysty przyjaciela Francois Graneta, także artysty. Ingres umieszcza go na tle rzymskiego krajobrazu, na wpół obróconego, spokojnie patrzącego na widza. Ale za tym zewnętrznym spokojem kryje się wewnętrzne napięcie, które odczuwalne jest w atmosferze przed burzą, w szarych chmurach wiszących nad Rzymem. Te szaro-zielone chmury odbijają dziesiątki półtonów, które składają się na płaszcz......
- Portret Madame Riviere – Jean Auguste Dominique Ingres Przed nami Madame Riviere, której portret wraz z córką zamówił jej mąż. Szczególnie ważna jest jego wybrana kompozycja owalu, wpisana w prostokąt. Ten owal podkreśla płynność fałd sukni, kaszmirowy szal, miękkość niebieskich aksamitnych poduszek....
- Portret Louisa Francois Bertina – Jean Auguste Dominique Ingres Louis Francois Bertin opublikował popularną gazetę „Deba”. Odwiedzający Salon z 1833 r., Którzy oglądali wystawiony tu portret Bertina, byli zaszokowani jego realizmem. Powiedzieli, że mistrz postanowił w tej pracy „całkowicie poddać się i podążać za naturą”. Córka Bertena zauważyła z niezadowoleniem, że w portrecie jej ojciec wygląda jak „gruby rolnik”. Ale hałas powstały wokół pracy......
- Portret pani Rivière – Jean Auguste Dominique Ingres Ingres, według Charlesa Baudelaire’a, był „jedyną osobą we Francji, która potrafi naprawdę malować portrety”. Zabawne, ale sam artysta uważał je za rodzaj denerwującego „obciążenia”, odciągającego go od tworzenia „prawdziwych” obrazów. Naszym zdaniem Eigr jest postrzegany pod wieloma względami właśnie jako wielki malarz portretowy. Ten portret jest odważną próbą unowocześnienia praw klasycyzmu. Niedawny uczeń Davida, Ingres,......
- Portret pana Foresty – Jean Auguste Dominique Ingres Klasycy rozsądnie argumentowali, że rysunek „uczy” ręki dokładności linii. W systemie tych przedstawień pojawił się również Ingre, który wciąż był uczniem, który pokazał się jako wielki kreślarz. Posłużył się rysowaniem nie tylko w swoich pracach przygotowawczych, poprzedzających tworzenie dużych obrazów, ale jako całkowicie niezależny gatunek. Wczesne portrety profilowe Engry pokazują zarówno dość dobre „formalne” umiejętności......
- Mademoiselle Carolina Rivière – Jean Auguste Dominique Ingres Jean Auguste Dominique Ingres – jeden z największych malarzy portretowych w XIX wieku. Jednak sam artysta nie uważa portretu za główny gatunek w swojej twórczości. Był znacznie bardziej zafascynowany pracą nad historyczno-mitologicznymi, religijnymi kompozycjami. Niemniej jednak to portret uwielbiał artystę. Pierwsze umiejętności w malowaniu Ingre otrzymał od swojego ojca – miniaturisty i rzeźbiarza. Następnie wstąpił......
- Greater Odalisque – Jean-Auguste Dominique Ingres Ingres napisał Big Odalisque w Rzymie dla siostry Napoleona, Caroline Murat. Obraz został wystawiony w Paryżu w Salonie w 1819 roku. Idąc za przykładem renesansowych artystów, Engr nie wahał się idealizować lub wyolbrzymiać pewnych cech swoich modeli, aby osiągnąć idealność lub podkreślić ekspresyjność formy. W tym płótnie dodał trzy dodatkowe kręgi do odaliska, co natychmiast......
- Madonna przed miską komunii – Jean Auguste Dominique Ingres Francuski malarz Jean Auguste Dominique Ingres urodził się w Montauban. Studiował pod kierunkiem J. Rogera, G. Vigana, J. P. Brianda w Tuluzie i pod kierunkiem J.-L. David w Paryżu. Jego twórcza biografia związana jest nie tylko z Francją, w latach 1806-1820 i 1834-1841 pracował w „wiecznym mieście” Rzymu, a od 1820 do 1824 roku we......
- Raphael i Fornarin – Jean Auguste Dominique Ingres Portret Raphaela Santi i Fornariny, ukochanej wybitnego artysty – kawałek biografii Santi, obsesję na punkcie uczuć dla Fornariny, która później złamała mu serce, został namalowany ręką francuskiego malarza i grafika Jean-Auguste Dominique Ingresa w 1814 roku. Narodziny pracy zbiegły się z tragiczną utratą bliskich osób artysty – pierworodnego i ojca. Jednak obrazy z tego okresu......
- Enchanted Angelica – Jean Auguste Dominique Ingres Nu jest jedną z stałych twórczości Engry. Charles Baudelaire powiedział, że artystka „podąża za krzywizną kobiecego ciała z pasją żarliwego kochanka”. Teofil Got’e uznał Ingus Venus Anadiomen za odrodzenie greckiego klasycyzmu, nazywając go „odrodzoną Wenus wyrzeźbioną przez wielkie Apelles”. „Źródło”, 1820-1856 przedstawia widzowi jeszcze jeden archetyp postaci klasycznej, niezwykle wyidealizowanej, a jednocześnie całkowicie zmysłowej. Nad......
- Ambasadorzy Agamemnona w namiocie Achillesa – Jean Auguste Dominique Ingres Dwudziestoletni Jean Auguste Dominique Ingres, francuski malarz i nauczyciel akademicki u zarania swojej twórczości, często sięgał po tematy historyczne i mity do narracji w ropie. „Ambasadorzy Agamemnona w namiocie Achillesa” – malarstwa w 1801 wydajność, w pełni odzwierciedla wewnętrzny świat młodego malarza i jego pragnieniem naśladowania renesansu i kanony ustanowione przez Rafaela. Są to stateczne......
- Dziewica w niebieskim welonie – Jean Auguste Dominique Ingres Płótna o treści religijnej Ingres pisał przez całe życie. Malarstwo religijne przeżywało okres upadku w latach rewolucji i wojen napoleońskich, ale w epoce odbudowy znów było wielkie zapotrzebowanie. Znajduje to odzwierciedlenie w twórczym losie Engry. Napisany przez: artystę w 1824 r., Ołtarzowy obraz „Ślub Luksemburczyka XIII” zyskał najszerszy oddźwięk, i to właśnie entuzjastyczne oceny przeważały......
- Źródło – Jean Auguste Dominique Ingres Obraz został namalowany pod koniec życia artysty. To najbardziej fascynująca praca starego mistrza. Oto młoda dziewczyna trzymająca dzbanek, z którego płynie woda, alegoryczny obraz życiodajnego, wiecznego źródła życia, w którym udało mu się uwielbiać życie z niezwykłą siłą i pasją....
- Valpinson Bather (Big Bather) – Jean Auguste Dominique Ingres To zdjęcie jest jednym z „pakietów”, które Ingres, jako student francuskiej Akademii w Rzymie, wysłał do paryskiej Akademii. Jego inna nazwa to „Big Bather”. Przed nami – pierwszy ze sławnych artystów nagich, uderzający niesamowitą równowagą klasycznej formy i realistycznymi detalami. Gładki, podobny do marmuru tył kąpielowiczów tworzy centralną oś kompozycji. Bohaterka odwróciła głowę od widza,......
- Męczeństwo św. Simferio – Jean Auguste Dominique Ingres Ingre, stając się czcigodnym artystą, tworząc swoje obrazy, skorzystał z pomocy studentów. Była to zwykła praktyka – kiedy młodzi Ingres wykonali te same małe zadania Dawida. Mówiono, że studenci starzejącej się Engry wykonują dla niego lwią część pracy. Pogłoski te nie miały podstaw i były z reguły podyktowane zazdrością. Ich rozproszenie nie jest trudne, ponieważ......
- Roger i Angelica – Jean Auguste Dominique Ingres Fabuła obrazu pochodzi z wiersza L. Ariosta „Wściekły Roland”. Opisuje historię Angelicy, przykutej do skały i złożonej w ofierze potworowi morskiemu. Uratowała ją rycerz Roger, który przyleciał na ratunek mitycznemu zwierzęciu, które było „mieszanką” konia i orła. Ingres ma najbardziej dramatyczny moment w tej historii, ale liczby są napisane „nie-emocjonalnie” i wyglądają na zamrożone. Po......
- Łaźnia turecka – Jean Auguste Dominique Ingres Ta praca kończy twórczą ścieżkę Ingres. Wrócił do jednego ze swoich ulubionych tematów. Nuu kiedyś gloryfikował artystę. Obraz, nostalgicznie rozwijający się w przeszłość, staje się „sumą” jego dawnych słynnych dzieł. Na przykład kobieta z mandoliną siedzącą na pierwszym planie przypomina postać kąpiącego się Valpinsona, a postać tańcząca po lewej wygląda jak Angelica z Roger i......
- Antiochus i Stratonica – Jean Auguste Dominique Ingres Antioch – syn Seleucji, założyciela dynastii, który rządził azjatyckimi prowincjami po śmierci Aleksandra Wielkiego, zakochał się, jak głosi legenda, w swojej macocho Stratoniku. Wierząc, że jego pasja jest beznadziejna, zaczął szukać sposobów popełnienia samobójstwa: przedstawiając się jako chory, zaczął głodzić się na śmierć. Lekarz sądowy Erasistratus szybko odgadł naturę swojej choroby: siedząc w sypialni Antiochii......
- Jowisz i Thetis – Jean Auguste Dominique Ingres Ten mitologiczny obraz uzupełnia serię „kopert” dla paryskich studentów Akademii Francuskiej w Rzymie do Paryża. We Włoszech młody malarz z głową zanurzył się w studium artystycznego dziedzictwa starożytności i renesansu. W prezentowanej pracy, starającej się powtórzyć wyrazistość sylwetek starożytnego greckiego malarstwa wazowego, widoczne są ślady tych badań. Dla wszystkich zewnętrznych akademików, można znaleźć w nim......
- Przysięga Ludwika XIII – Jean Auguste Dominique Ingres To jest obraz ołtarza dla kościoła miasta Montauban, zwanego „Ślubem Ludwika XIII, z prośbą o patronat Madonny dla królestwa francuskiego”. Ingres świadomie zdecydował się na obraz Madonny w pobliżu Madonny Sykstyńskiej, wyrażając swój podziw dla Raphaela i przestrzegając przykazań artysty. Płótno przyniosło artystce bezprecedensowy sukces....
- Romulus – zwycięzca Acron – Jean Auguste Dominique Ingres Płótno XIX wieku „Romulus – zwycięzca Akronu” należy do dzieła Francuza Jean-Auguste Dominique Ingres. Odnosi się do wczesnego okresu autora, a mianowicie, gdy Ingre szukał własnego kierunku, podrzucając style Quattrocento i Nazarene. Prace średniowiecznych autorów najbardziej interesowały młodego Jean’a Auguste’a, dlatego jego dalszy atak na świat malarstwa był ściśle związany z technikami renesansu i bezpośrednio......
- Wergiliusz czyta „Eneida” – Jean Auguste Dominique Ingres Pierwsza wersja tego historycznego obrazu, w którym wielki rzymski poeta odczytuje swój nieśmiertelny wiersz do rodziny cesarza Augusta, została napisana siedem lat wcześniej i sięga czasów, gdy Engra studiował w Akademii Francuskiej w Rzymie. I tu, w celu przeniesienia plastyczności reliefu rzeźbiarskiego do malarstwa, powtórzył się także jego entuzjazm dla sztuki antycznej. W 1819 roku......
- Jeanne d’Arc podczas koronacji Karola VII – Jean Auguste Dominique Ingres Siedemnastoletnia Jeanne d’Arc jako klasyczna, pełna wdzięku kobieta ze sztuczną twarzą w pozie „niedostępnej” jest wyświetlana na płótnie z nazwą powielającą historyczny fakt 1429 r., Za sprawą słynnego Francuza Jean-Auguste Dominique Ingresa. Praca narodziła się w okresie ostatniego etapu rozwoju twórczości artysty, dlatego jest tak szczegółowa, profesjonalna i niepowtarzalna w swojej realizacji. W ciągu ostatniej......
- Leonardo umiera w ramionach Franciszka I – Jean Auguste Dominique Ingres Leonardo Da Vinci był żywą legendą, której obecność mogła udekorować każdy dwór królewski. Francuski król Franciszek I, który był wielkim miłośnikiem włoskiej sztuki, zaprosił artystę do Francji. Leonardo przyjął zaproszenie w 1516 lub 1517 i resztę swoich dni spędził jako honorowy gość królewski. Otrzymał oficjalny tytuł „pierwszego artysty królewskiego, inżyniera i architekta”, ale w rzeczywistości......
- Janchotto wyprzedza Paola i Francescę – Jean Auguste Dominique Ingres Francuski malarz i grafik, przedstawiciel akademickiej szkoły malarstwa, Jean Auguste Dominique Ingres, napisał podczas swojego rozwoju obraz „Dzhanchotto łapie Paolo i Francescę” i, jak mówią krytycy, z już uformowanym stylem pisania. Fabuła dzieła była niezwykle popularna w malarstwie europejskim XIX wieku, ale była uważana za mit lub piękną opowieść o nieszczęśliwej miłości prawdziwych bohaterów. Głównym......
- Chrystus transmitujący sv. Piotra klucze do nieba – Jean Auguste Dominique Ingres To duże płótno, zamówione dla Kościoła rzymskokatolickiego już w 1817 r., Ingres skończył dopiero latem 1820 r. Zdjęcie pokazuje scenę przeniesienia kluczy z nieba do apostoła Piotra. Dzieje się tak w obecności innych apostołów. Artysta bardzo odpowiedzialnie traktował tego rodzaju zamówienia, uwielbiał obrazy treści religijnych i był bardzo zirytowany wszelkim nieporozumieniem. Tutaj należałoby przypomnieć jedną......
- Portret hrabiego F. V. Rostopchina – Orest Kiprensky Znamy bohatera tego płótna bardziej przez karykaturę „Wojna i pokój” Lwa Tołstoja. W rzeczywistości hrabia nie był tak jednowymiarowy – dowód tego portretu. Artystę powierzono słynnemu salonowi Rostopchinsky’ego, który zebrał cały kolor ówczesnej Moskwy, a niejednokrotnie otrzymał od hrabiego bezinteresowne wsparcie i pomoc. „Pracuję dla chwały Rosji…” Kiprensky zawsze czuł się wyjątkowo dotkliwie przynależny do......
- Portret Fryderyka Bazyli u Sztalugi – Pierre-Auguste Renoir Renoir pomalował portret Bazylego z wielką serdecznością. Jest odczuwalny w każdym szczególe przedstawionym na zdjęciu. Najbardziej nieoczekiwaną rzeczą jest punkt, który Renoir znalazł, aby zaprezentować publiczność Bazylego i określić całą kompozycję portretową. Renoir żył ramię w ramię z przyjacielem i często obserwował, jak Basile pracował nad swoimi obrazami, które obejmował pozycję, jak był ubrany. Dlatego......
- Portret hrabiego Iwana G. Orłowa – Fiodora Rokotowa Twórczość Rokotova otwiera okres świetnego rozkwitu rosyjskiego portretu w drugiej połowie XVIII wieku. Niestety, prawie nic nie wiadomo o życiu artysty. Postać portretowa to jeden z braci Orłowa, nowo narodzonych szlachciców, którzy przyczynili się do budowy Katarzyny II na tron i zostali obsypani królewskimi łaskami. Rokotow posiada także portret Grigorija Orłowa, ulubieńca cesarzowej i, jak......
- Portret hrabiego F. F. Sumarokova-Elstona, następnie księcia Jusupowa, z psem – Valentinem Serowem Wśród ambitnych i kapryśnych klientów Serowa rzadkim wyjątkiem była rodzina Jusupowa. W listach Serow niezmiennie zwraca uwagę na wrażliwość i uprzejmość książąt i księżniczek. W latach 1900-1903 Serow tworzył swoje portrety, które natychmiast zostały wysoko docenione przez współczesnych. Wśród tych portretów wielu uważało najlepszy portret najmłodszego członka rodziny – hrabiego Feliksa Sumarokowa-Elstona, który odziedziczył tytuł......
- Portret hrabiego M. M. Speransky – P. A. Ivanov Sztuka miniatur portretowych na kości osiągnęła swój szczyt w XVIII – pierwszej połowie XIX wieku. Małe obrazy – typy współczesnej fotografii – były tak popularne, że w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu istniała nawet osobna klasa, w której nauczali tego pracochłonnego rzemiosła. Pavel Alekseevich Ivanov najpierw studiował w Akademii, a po prawie dziesięciu latach kierował......
- Portret hrabiego V. A. Musin-Puszkin – Karl Bryullov V. A. Musin-Puszkin był członkiem Północnego Towarzystwa Dekabrystów; po stłumieniu powstania został przeniesiony ze Straży do Pułku Pietrowskiego, a portret V. Musin-Puszkina, napisany w początkowym okresie Petersburga, uzupełnia galerię portretów dekabrystów. Obraz Musin-Puszkina, który był pod nadzorem administracji żandarmerii, przyciągnął artystę szlachetnością natury i godnością, którą zachował w latach życiowych przeciwności. Przy zewnętrznym podobieństwie postawy,......
- Portret wojownika – Jean Honore Fragonard Obraz francuskiego malarza Jeana Honore Fragonarda „Portret wojownika”. Rozmiar portretu 82 x 67 cm, olej na płótnie. Obrazy przyjaciół artysty i fantastyczne postacie wymyślone przez niego, napisane przez Fragonarda z takim entuzjazmem, były niczym innym, jak genialnymi improwizacjami. Fragonard okazał łagodną miłość tym, których portretował, lub tworzył dzieła – takie jak „Portret opata de Saint-Non”......
- Portret A. Sisleya z żoną – Pierre-Auguste Renoir Praca „Portret A. Sisleya ze swoją żoną”, stworzona przez Renoira w 1868 roku. Na płótnie, jego przyjaciel, impresjonista Alfred Sisley i jego żona, są przedstawieni w pełnym rozkwicie. Zauważalne jest to, że para przedstawiona na zdjęciu jest rysowana w pozycji swobodnej, podczas gdy szczegóły portretu mają zamazane kontury, co jest niemal całkowicie zgodne z zasadami......
- Portret hrabiego G. G. Orłowa w Lats – Fedor Rokotov Portret hrabiego G. Orłowej w zbroi długo był przypisywany L. Toke, francuskiemu artyście na dworze Elizaveta Petrovna. A. V. Lebiediew należy do dzieła F. S. Rokotova i nowego datowania portretu. Badacz słusznie zauważył, że „Tok nie mógł napisać portretu Orłowa, ponieważ artysta opuścił Rosję w 1758 roku, kiedy G. Orłow był nadal” najniższym oficerem armii......
- Trzy Gracje – Alexander-Jean Dubois-Drahon Alexander-Jean DuBois-Drahon jest francuskim malarzem portretowym. Malował płótna w kierunku charakterystycznym dla epoki rokoko – bystry, z ideą wiecznej młodości i piękna, pragnieniem uciec od złej rzeczywistości. Bohaterowie Dubois-Drahon zawsze byli eleganccy, piękni i „świezi”. „Trzy Gracje” – portret grupowy dziewcząt, napisany na początku XIX wieku. Jest to czysty rokoko bez domieszki klasycyzmu z jego......
- Portret hrabiego Arandala – Petera Rubensa Thomas Howard, 2. hrabia Arandel, jest angielskim mężem stanu i koneserem sztuki. Ma wielki wpływ na dworze królów angielskich, George’a I i Charlesa I, ale najbardziej znany jest ze swojej kolekcji dzieł sztuki. Wspierał Van Dycka w Londynie. Rubens znał i podziwiał Thomasa Howarda, drugiego hrabiego Arandala. W tej niezwykle nieformalnej etiudie wyczuwa się przyjazny......