Portret F. M. Dostojewskiego, napisany przez Perova na polecenie Galerii Trietiakowskiej, został ukończony w 1872 roku. Artysta napisał to z natchnieniem, całkowicie poświęcając się temu zadaniu, ponieważ wielki rosyjski pisarz był mu bliski w duchu, ideologicznie i religijnie. Ale, pomimo twórczego rozkwitu, w pracy nad portretem Perowa, potknął się o samokrytycyzm wobec siebie i o wspaniałości osobowości Dostojewskiego. Po pokonaniu wszystkich trudności, Wasilij Perow stworzył prawdziwie wybitny portret, oparty nie tylko na maksymalnym zewnętrznym podobieństwie, ale także na prawdziwym odzwierciedleniu istoty osoby, jego charakteru.
Na zdjęciu artysta przedstawił pisarza na ciemnym tle, nie ma w nim schematu kolorów, artysta skierował wszelkie środki, by pokazać wewnętrzny świat Dostojewskiego, nie rozpraszając go zewnętrznymi drobiazgami. Przeglądarka pokazuje pisarza nieco powyżej i na bok. Uważne spojrzenie skupione w jednym punkcie, lekkie obrócenie głowy, napięta pozycja z rękami splecionymi na kolanie – wszystko wskazuje na to, że pisarz jest bardzo skupiony i wewnętrznie spięty.
Skład utworu jest bardzo zamknięty i ma jedynie na celu odizolowanie autora od wszelkich zewnętrznych, niepotrzebnych. Ustawienie w obrazie jest po prostu nieobecne, artysta nawet praktycznie ukrył krzesło, w którym siedzi Dostojewski.