W 1716 r. Malarz Iwan Nikitin Nikitin został wysłany przez Piotra 1 za granicę do Włoch. Ale trudno powiedzieć, że został wysłany tam jako zwykły uczeń. W liście do Catherine w Berlinie z 19 kwietnia 1716 r. Piotr napisał: „… poproś króla, aby nakazał mu odpisać… aby wiedzieli, że są dobrzy mistrzowie od naszego ludu”. We Włoszech Nikitin, jako uznany mistrz, otrzymał znacznie więcej pieniędzy na utrzymanie od skarbu niż inni carscy emeryci. Portret Anny Pietrownej, najstarszej córki Piotra i Ekateriny Aleksiejewny, wykonany przez Nikitina przed wyjazdem za granicę, naprawdę dał rosyjskiemu carowi powód do dumy ze swojego artysty.
Nikitin odcisnął Tsesarevna Anna w wieku 6-7 lat. Jeśli chodzi o modę i zasady sztuki portretowej tego czasu, dziewczyna jest przedstawiana jako osoba dorosła: w pozie flirtującej, z wysoką fryzurą i długimi czarnymi włosami rozrzuconymi na ramionach, w mocno odbitej niebieskiej sukience z dużymi złotymi wzorami i jasnoczerwonym płaszczem, podszyta gronostajem, wskazującym członkostwo dziecko do rodziny królewskiej.
W tym portrecie kolor jest niesamowity – wszędzie jest niezwykle intensywny, prawdziwy, świecący od środka, nie pozostawiając miejsca na szare cienie. Artystka osiąga to wrażenie, zwiększając warstwę farby w oświetlonych miejscach z coraz jaśniejszymi i grubszymi pociągnięciami, podczas gdy cienie pozostają lekkie, przezroczyste i delikatne odcienie – tak malują twarz i otwartą pierś Anny. Wrażenie rozbłysku kolorów na płaszczu jest spowodowane przez szybkie pomarańczowe i szkarłatne uderzenia rzucane przez czerwony ton. Artysta nie przedstawia uczuć, charakteru modelu, ale moc blasku kolorów, niespokojny ruch linii, jak gdyby, tworzy go na nowo, ożywiając materię przed naszymi oczami.
Anna Pietrowna, Tsesariewna i Księżna Golszinskaja, córka Piotra Wielkiego i Katarzyny I. Według współczesnych, Anna wyglądała bardzo podobnie do swojego ojca, była inteligentna i piękna, wykształcona, pięknie mówiła po francusku, niemiecku, włosku i szwedzku. Peter Bardzo ją kochałem. Przyszły mąż Anny, księcia Holstein-Gottorp, Friedrich-Karl, przybył do Rosji w 1721 r. Z nadzieją, z pomocą Piotra Wielkiego, by zwrócił Schleswig z Danii i ponownie, aby uzyskać prawo do szwedzkiego tronu. Świat Nishtadt oszukał oczekiwania księcia, ponieważ Rosja zobowiązała się nie ingerować w wewnętrzne sprawy Szwecji.
W dniu 22 listopada 1724 r. Umowa małżeńska pragnęła podpisania księcia, przy okazji, przy okazji, Anna i książę odmówili sobie i swoim potomkom wszystkich praw i roszczeń do korony Imperium Rosyjskiego; ale jednocześnie Piotr zapewnił sobie prawo, według własnego uznania, do wezwania o koronę i Imperium Rosji do jednego z książąt urodzonych w tym małżeństwie, a książę zobowiązał się bezwarunkowo wypełniać wolę cesarza. Zmarła 4 marca 1728 r. W Holsztynie, zaledwie w wieku dwudziestu lat, rozwiązana z powodu ciężaru jej syna, Karla-Petera-Ulricha.