Kreatywność Jacopo Bassano kontynuuje tradycję kierunku weneckiego malarstwa, naznaczonego wzmożonym świętowaniem. Ta linia została opracowana przez Gentile Bellini, Vittore Carpaccio, Titian i Paolo Veronese.
Na tym obrazie, który artysta napisał we współpracy z jego synem Leandro, sama fabuła pomogła stworzyć jasny, polifoniczny, a jednocześnie liryczny na płótnie duchowym. Niemal cały jego plan jest zajęty przez Wilki, które z „hałaśliwymi tłumami” na koniach, osłach i wielbłądach przybyły z odległych krajów, aby pokłonić się urodzonemu Zbawicielowi.
Dziecko siedzi na kolanach Maryi, za trybunami św. Józefa, a przed nimi wybitnie ubrani ludzie rozbierają przyniesione dary, aby przynieść je Chrystusowi. Cały obraz jest nasycony wysokimi duchami, które goście zwykle przynoszą ze sobą.
Soczyste, głębokie kolory, grając z mnóstwem kolorów, tworzą niesamowity smak charakterystyczny dla weneckiego malarstwa. Bassano, który uwielbiał wypełniać swoje płótna codziennymi szczegółami, umieścił tutaj srebrne naczynie, złoty dzbanek, na wpół otwartą pierś, która omija psa, leżącego obok korony Mędrca, stojącego u stóp pieluchy Matki Bożej.
Artysta starannie przedstawił wszystko, co stworzyło poczucie rzeczywistości tego, co się dzieje, takie jak stajnia, w której urodził się Jezus. Ale mistrz także doświadczył pragnienia magii, której odczuwanie wzmocniło się pod każdym względem w jego pracy: krajobraz, który opalizował wspaniałymi barwami rozłożonymi w oddali, a gwiazda betlejemska wskazująca drogę magów świeci nad wszystkimi.