Autor słynnych „Biografii” na tym zdjęciu ukazał się żywym przedstawicielem szkoły włoskiego manieryzmu. Wskazują na to nienaturalne pozy bohaterów, tak jakby grały scenę ze specjalnie wyreżyserowanego i inscenizowanego przedstawienia przed publicznością. Klasycznym motywem starożytnej mitologii o uwolnieniu pięknej księżniczki Andromedy przez bohatera Perseusza był motyw przewodni płótna.
Według legendy brzegi tego kraju były terroryzowane i niszczone przez niesamowitego potwora, a córka miejscowego cara – urocza i młoda Andromeda – miała pełnić rolę ofiary zadośćuczynienia. Była przykuta łańcuchem do skały w morzu i pozostawiona do zjedzenia przez potwora.
Ale potężny Perseusz, który otrzymał skrzydlate sandały i hełm od Merkurego, uratował piękno, zabijając potwora, a tym samym uwalniając całe królestwo. Na bogatym, kolorowym zdjęciu widzimy dwóch głównych bohaterów – Perseusza i Andromedę oraz jego wiernego towarzysza – skrzydlatego konia Pegaza, zajmującego róg obrazu. Pozostałe części płótna są wypełnione różnymi drobnymi znakami. Są to blond i puszyste piękności, z fryzurami, udekorowane we Florencji w tamtym czasie, nagie i ospałe, kąpiące się w bezpiecznym już morzu i wyciągające z niego szkarłatne gałęzie koralowców. Obraz przyciąga mistrzostwo koloru i światła, precyzyjne opracowywanie detali i szczegółowy obraz ludzkiego ciała.
Podobne obrazy:
- Perseusz i Andromeda – Frederick Leighton Wśród ulubionych artystów różnych epok tematów mitologicznych historia Perseusza i Andromedy jest jedną z najpopularniejszych. Oprócz Fredericka Leightona adresowana była do znacznie bardziej znanego mistrza – P. P. Rubensa. Oczywiście malarstwo to gatunek pod wieloma względami warunkowy i statyczny. Podstawa wielu obrazów – epizod, przypadek. Wiele, jak mówią, pozostaje „za kulisami”. Każdy odcinek ma tło......
- Perseusz i Andromeda – Peter Rubens Jednym z niewątpliwych szczytów kreatywności był obraz „Perseusz i Andromeda”. Rubens zwrócił się do swojego ukochanego świata starożytności. Fabuła obrazu zapożyczona jest z wiersza Owidiusza Metamorfoza. Uwielbiony grecki bohater Perseusz, syn grzmiącego Zeusa i księżniczka Argassa Danae, „zwycięzca węża Gorgona”, którego oczy zamieniły wszystkie żywe stworzenia w kamień, przeleciał nad morzem. Nagle zobaczył skałę z......
- Perseusz i Andromeda – Karl Bryullov Przy założeniu E. Atsarkina literackim źródłem spisku była kantata o tej samej nazwie, poświęcona zwycięstwu Rosjan nad Francuzami. Fabuła pochodzi z mitologii starożytnej Grecji. Syn Zeusa i Danae Perseus – jeden z ulubionych bohaterów starożytnych mitów, który popełnił wiele wyczynów. Wśród jego bohaterskich osiągnięć jest wyzwolenie córki króla Etiopii Kefei, pięknej Andromedy z potwora morskiego.......
- Perseusz zamienia Fineasa w kamień – Sebastiano Ricci Malarstwo włoskiego malarza Sebastiana Ricciego „Perseusz przyciąga Fineina do kamienia z pomocą głowy Gorgony Meduzy”. Wielkość obrazu to 194 x 240 cm, olej na płótnie. Jako genealogiczna legenda, mit Perseusza ma następującą treść. Acrizius, syn króla Argos, Abant, bez następcy, zwrócił się do wyroczni delfickiej, aby dowiedzieć się o losach swoich najbliższych potomków. Wyrocznia odpowiedziała......
- Perseusz i Andromeda – Joachim Eyteval Obraz został namalowany przez holenderskiego artystę Joachima Eitevala na podstawie starożytnego greckiego mitu. Wielkość obrazu to 180 x 150 cm, olej na płótnie. Andromeda, w mitologii greckiej, jest córką etiopskiego króla Kefei. Bóg bogów Posejdon zesłał na Etiopię potop i strasznego smoka morskiego pożerającego ludzi. Wyrocznia przewidziała, że aby uniknąć zniszczenia królestwa, trzeba dokonać ofiary......
- Męczeństwo św. Szczepana – Giorgio Vasari Artysta, architekt i historyk sztuki Vasari w malarstwie okazał się zwolennikiem manieryzmu, czyli sztuki, która zastąpiła Wysoki Renesans. Mimika i ruchy bohaterów tego płótna, które przedstawiają ukamienowanie św. Szczepana, są pełne ekspresji. Krzyczący w tłumie rzucali na nich kamieniami, aby rzucili je świętemu, a Szczepan wzniósł oczy do nieba i rozpostarł ramiona, modląc się namiętnie.......
- Perseus Liberating Andromeda – Peter Rubens Malarstwo flamandzkiego malarza Petera Paula Rubensa „Perseusz, wyzwalająca Andromeda”. Wielkość obrazu to 265 x 160 cm, olej na płótnie. Najlepsza wersja tej mitologicznej opowieści „Perseusz i Andromeda” znajduje się w Ermitażu. Na zdjęciu Rubens gloryfikuje rycerską męstwo bohatera, który pokonał potwora morskiego, do którego przeznaczono Andromedę. Rubens świętuje wielką moc miłości pokonując przeszkody. Bohaterski motyw......
- Oblężenie San Leo – Giorgio Vasari Wolumetryczna, wielowymiarowa kompozycja, typowa dla malarstwa manieryzmu w interpretacji Vasariego, jak zawsze, jest wypełniona licznymi symbolicznymi postaciami i obrazami. Sam wizerunek zamku na górze Montefeltro, uważanego za nie do zdobycia przez wiele stuleci, jest pokryty legendami, ponieważ pojawił się na miejscu starożytnej rzymskiej świątyni, a nawet 2 lata był stolicą Włoch w X wieku. W......
- St Luke maluje portret Matki Boskiej – Giorgio Vasari Obraz wyróżnia się kompozycją wielowątkową i oryginalną „wielowarstwową” fabułą z bogatą ukrytą symboliką. Płótno przedstawia św. Łukasza – jednego z ewangelików, który maluje portret Matki Boskiej z niemowlęciem w ramionach, a postać Matki Boskiej jest obecna na zdjęciu w dwóch postaciach – tzw. „W oryginale” unoszącej się w chmurach i wspieranej przez bufiaste cherubiny, typowe......
- Perseusz i Andromeda – Anton Raphael Mengs Anton Rafael Mengs jest największym niemieckim przedstawicielem neoklasycyzmu – trendu, który pojawił się w Europie w drugiej połowie XVIII wieku i opierał się na bezwarunkowym uwielbieniu sztuki antycznej. Inspiratorem i teoretykiem tego nurtu był historyk Johann Winckelmann, a jego książka „Historia sztuki starożytnej” była wówczas znana każdemu wykształconemu Europejczykowi. Myśli Winckelmana o doskonałości i niezrównanym......
- Alegoria sprawiedliwości – Giorgio Vasari Możesz oglądać to płótno całymi godzinami, ta skomplikowana, skomplikowana kompozycja wielo-figurowa jest tak złożona, zagmatwana i wypełniona symbolami. W jej centrum umieszczona jest postać kobiety o gołej piersi – symbolicznym obrazie Temidy, bogini sprawiedliwości, która nie ma nic do ukrycia lub się wstydzi. Ta kobieta jest ubrana w bardzo oryginalny strój, który ma coś wspólnego......
- Perseus Liberating Andromeda – Piero di Cosimo Artysta florencki Piero di Cosimo połączył w swojej pracy harmonijne, uduchowione obrazy Wysokiego renesansu z zamiłowaniem do szczegółowego przedstawienia otaczającego świata, który otrzymał od holenderskich malarzy. W przedstawionym obrazie, napisanym w późnym okresie twórczości, mistrz użył starożytnego greckiego mitu o Perseuszu, ratując Andromedę. Wracając po zwycięstwie nad Gorgona Meduzy, bohater zobaczył dziewczynę przywiązaną do skały.......
- Portret Alessandro Medici – Giorgio Vasari W portretie swojego patrona, Alessandro Medici, Vasari przedstawił rycerza, obecnego pana i obrońcę Florencji. Dowodem na to jest złoty pręt w rękach księcia i panorama miasta w oddali. W rzeczywistości Alessandro miał zły temperament, rozwiązłość i był złym władcą, za co wkrótce został zabity. Obraz odzwierciedla wszystkie główne nurty manieryzmu – dziwną postawę, w której......
- Portret Lorenzo the Magnificent – Giorgio Vasari Architekt, artysta i pierwszy historyk sztuki włoskiej, Giorgio Vasari, namalował ten portret na zamówienie Alessandro Medici wiele lat po śmierci osoby przedstawionej w nim. Lorenzo the Magnificent był wnukiem Cosima Starszego Medyceusza i skoncentrował się w jego rękach całą władzę nad Florencją, ale jednocześnie patronował artystom i poetom i sam pisał wiersze. Jego panowanie było......
- Melancholia i tajemnica ulicy – Giorgio de Chirico „Melancholia i tajemnica ulicy” to najsłynniejsze dzieło nie tylko de Chirico, ale całego ruchu artystycznego, określanego mianem „malarstwa metafizycznego”. Obraz został szczegółowo zbadany przez historyków sztuki, autor sam wprowadził wiele wyjaśnień później. Obraz jest wizualnie podzielony na dwie części – oświetlony słońcem kwadrat z arkadą i ukryty za cieniem, na pierwszym planie z tą samą......
- Dziecko Hercules Dławiący węża – Reynolds Joshua Hercules, Hercules – najpopularniejszy z greckich bohaterów, syn Zeusa i śmiertelniczka Alkmena. Jego matka, żona króla Amphitriona, pochodziła z klanu Perseusza. Kiedy król Amfitrion opuścił dom dla biznesu, Zeus przybrał formę i ukazał się żonie króla, Alkmenowi. Po długiej nocy poślubnej Alkmene cierpiał, a kiedy nadszedł czas porodu, Zeus ustalił, że chłopiec, który pojawił się......
- Cykl archeologiczny – Giorgio de Chirico W latach 1927-1928 de Chirico wielokrotnie porusza temat archeologii. Zbiegając się z cyklem „gladiatorów” cykl „archeologiczny” odwołuje się także do teatralności i spektakularnego pokazu rzeczywistości. Bohaterowie – dwa manekiny siedzące na krzesłach. Ubrani w togi, trzymają modele kolan i wykopalisk archeologicznych. Nogi obu metaforycznych archeologów są wykute z marmuru, podobnie jak zabytki architektury na kolanach.......
- Stacja Montparnasse – Giorgio de Chirico Dzieło to powstało podczas pierwszej wizyty de Chirico w Paryżu latem 1911 r., Prezentując swoje prace w Salonie Jesiennym i Salonie Niezależnym „udało mu się zaskoczyć jego sztukę – przyzwyczajeni do wszystkiego i mało zaskoczeni, a także publiczność”. Motyw stacji pociągowej zafascynował artystę. Wywołał zaniepokojenie i niepokój, przypominając o pierwszej podróży – odejściu z Grecji......
- Andromeda – Rembrandt Harmens Van Rhine Obraz holenderskiego artysty Rembrandta van Rijna „Andromeda”. Rozmiar malowania 34 x 24 cm, olej na płótnie. Datowanie tego małego obrazu mitologicznych tematów przedstawiających starożytną grecką bohaterkę nie jest piękna, nie jest dokładnie określone. Większość badaczy holenderskiego artysty jest skłonna uwierzyć, że Rembrandt namalował obraz „Andromeda” na przełomie lat ok. 1630-tych. Rembrandt zaczął w swojej pracy,......
- Demon Appearance – Rowena Morrill Świat fantazji Rowena Morill jest zróżnicowana pod względem tematów, tematy są fascynujące: magia, czarownicy, fantastyczne smoki. Na obrazie Zjawisko demonów Rowen przedstawił kult antychrysta w postaci potwora. Czarne tajemnicze czarownice spowodowały demona. I przyszedł. Rozległ się gorący płomień, zapach siarki i fetoru, pojawił się szponiasty, wielkokwiatowy potwór z kłami – rozkaz, moja pani! Fantastyczny, magiczny......
- Powrót Ulissesa – Giorgio de Chirico Fakt, że surrealiści ogłosili de Chirico ich poprzednikami, jest całkiem logiczny. Jego „senne” płótna są bardzo bliskie surrealizmowi. W tym samym czasie dzieło de Chirico z lat dwudziestych świadczy również o przeciwnym wpływie. Jednocześnie rozpoznawalny jest zawsze „korporacyjny” styl artysty, na co wskazuje „obraz w obrazie”, umyślne iluzje optyczne, zniekształcenia skali i beztwarzowe manekiny. Pod......
- Zniszczenie muz – Giorgio de Chirico „Destruction of the Muses” – jedno z najsłynniejszych obrazów Giorgio de Chirico. Jest również znany jako Alarmowane Maidens i Alarming Muse. Pierwsza wersja obrazu ukazała się w 1917 r., Po czym mistrz stworzył ponad tuzin wersji tego utworu, nieco różniących się od siebie. Architektonika kompozycji jest bardzo prosta i ekspresyjna. Na długiej, pokazanej w perspektywie,......
- W szkole gladiatorów – Giorgio de Chirico Obraz „W szkole gladiatorów” powstał w 1927 roku. Postać filozofa na zdjęciu na ścianie po prawej stronie przypomina jego postawę „Myśliciela” Augustego Rodina. Sama kompozycja jest bardzo prosta. Na pierwszym planie są dwaj gladiatorzy w przepaskach na biodrach. Wojownik stojący po lewej stronie z nożem w prawej dłoni zamarł jak posąg. Drugi gladiator w swojej......
- Portret Guillaume Apollinaire – Giorgio de Chirico Na początku XX wieku Apolliner był prawdopodobnie najbardziej wpływowym zwolennikiem innowacyjnego malarstwa. De Chirico regularnie uczestniczył w sobotnich spotkaniach w mieszkaniu Apollinaire’a; dzięki artykułom Apollinaire’a nazwisko artysty stało się znane publiczności. Obraz jest zupełnie inny niż tradycyjny portret, ale sam Apolliner był tym zachwycony. Poeta wskazuje tu sylwetka w tle. Nazwał tę pracę „wyjątkową”, „głęboką”.......
- Umysł dzieci – Giorgio de Chirico Ten niezwykły obraz de Chirico odzwierciedla jego inne „metafizyczne” płótna. Jej postać prawie nie ma brwi, zmuszając do przypomnienia sobie popiersie z „Portretu Guillaume Apollinaire”. Zamknięte oczy mężczyzny sugerują ślepotę. Ale w przeciwieństwie do wspomnianego „Portretu” cała scena robi przygnębiające wrażenie. Najczęściej dzieło to interpretowane jest w kategoriach psychoanalitycznych, interpretując je jako wyraz dziecinnego strachu......
- Klasyczne figury w pokoju – Giorgio de Chirico Zainteresowanie De Chirico zarówno kulturą Włoch, jak i kulturą Grecji było zdeterminowane faktem jego narodzin. Znaki starożytnego świata są pełne jego pracy – tu i tam de Chirico pojawiają się pogańscy bogowie, starożytne świątynie, mitologiczne postacie, starożytne posągi, gladiatorzy, itp. Obraz „Hector and Andromache”, 1917, zwraca widza na wydarzenia z wojny trojańskiej. Hector, trojański bohater,......
- Wielki metafizyk – Giorgio de Chirico Wojna, długie miesiące spędzone z żołnierzami w szpitalu w Bill del Seminario koło Ferrary, wszystko to mogło wpłynąć tylko na pracę de Chirico. Ranny żołnierz, który często przychodzi do artysty we śnie, w jego pracy zamienia się w obraz manekina. „Wielki metafizyk” jest nie tylko obrazem osoby zdeformowanej przez wojnę, taka jest wizja mistrza człowieka.......
- Rising Sun – Giorgio de Chirico Giorgio de Chirico, włoski artysta i teoretyk sztuki, słusznie uważany za jednego z prekursorów surrealizmu we współczesnym malarstwie, w drugiej połowie swojego życia odszedł od innowacyjnych pomysłów, szukając inspiracji w obrazach sztuki klasycznej. Po sukcesie na wystawie w Paryżu w 1925 roku coraz częściej zaczął pożyczać fabułę swoich obrazów z mitologii grecko-rzymskiej. Starożytna cywilizacja śródziemnomorska......
- Widok na wyspę San Giorgio i Giudecca – Francesco Guardi Francesco Guardi był szefem warsztatu sztuki rodzinnej po śmierci swojego brata. Karierę artystyczną rozpoczął od portretów, pisał kompozycje religijne i sceny we wnętrzach, ale przez całe życie pozostawał śpiewakiem swojego rodzinnego miasta. Można śmiało powiedzieć, że to dzieło Guardi’ego oznaczało jego ukończenie jako szczyt europejskiego gatunku ołowiu. Malarz odchodzi od jasnej, strukturalnie zaznaczonej obiektywistycznej wizji.......
- Wnętrze metafizyczne – Giorgio de Chirico Podczas I wojny światowej w 1917 r. De Chirico służył w szpitalu w Villa del Seminario niedaleko Ferrary. Tam spotkał się z artystami, gdy wcielono go do wojska. W tamtych latach stworzył sześć obrazów, które składają się na cykl „Wnętrza metafizyczne”, którego drugie imię to „Odkrycie człowieka samotnego”. Na płótnie – zbieranina wysoce naturalistycznych przedstawionych......
- Kilka okrążeń – Wassily Kandinsky Na początku lat 20., po powrocie z Rosji do Niemiec, prace Kandinskiego nabierają charakterystycznej geometryczności, na płótnie jest więcej miejsca, element ustępuje miejsca porządkowi. Zafascynowany procesem edukacyjnym i pracą teoretyczną w Bauhaus, artysta kontynuuje badania nad interakcją i wpływem głównych bohaterów płótna – kolorów i kształtów. Na obrazie „Kilka kręgów” artysta uosabia własne badania teoretyczne.......
- Syn marnotrawny – Giorgio de Chirico Specjalna rzeczywistość złożona z obiektów o różnych konturach i fakturach, imponująca na tle plątaniny pustynnych krajobrazów, tworząca nowy metafizyczny świat, chwiejący się na granicy surrealizmu i surrealizmu – wszystko to na temat obrazu Giorgio de Chirico w ogóle i jego obrazu „Syn marnotrawny” szczególności. Cała grupa wielkich artystów ucieleśniała słynną biblijną przypowieść, każda w swoim......
- Wieża – Giorgio de Chirico Wieża, wraz z łukami i filarami, jest ulubionym motywem twórczości de Chirico, inspirowanym uczuciami dla starożytnej sztuki i architektury. Urok, który artysta doświadczył od starożytnego i pięknego Ferrary, również dotknął tutaj. Najczęściej ten obraz pojawia się w pracach z lat 1913-1915. Jest to dominujący, jeśli nie jedyny, motyw całej serii obrazów Jerzego de Chirico, jego......
- Gladiatorzy – Giorgio de Chirico Z biegiem czasu cykl gladiatorów przechodzi pewną ewolucję. Przejście artysty na realistyczny sposób związany z malarstwem klasycznym. „Gladiatorzy”, stworzeni w 1936 roku, mają kompozycję wpisaną w trójkąt. Liczby tutaj są mniej schematyczne i znacznie bardziej dynamiczne niż w poprzednich płótnach cyklu. A starannie wypracowane napięte mięśnie rywali świadczą o głębokiej znajomości anatomii malarza....
- Spotkanie Anny z Joachimem przy Złotej Bramie – Giotto di Bondone Według legendy, starsze małżonki Anna i Joachim, po tym jak anioł indywidualnie ogłosił wszystkim, że będą mieć dziecko, pośpieszyli się spotkać. Anna, w towarzystwie kilku kobiet, idzie na spotkanie z mężem wracającym z pola i spotykają się przed Złotą Bramą w Jerozolimie. Głęboko poruszeni, ciepło się przytulają. Na zdjęciu, połączenie ich postaci jest podkreślone przez......
- Autoportret – Giorgio de Chirico De Chirico namalował kilka portretów swojej drugiej żony, Isabelli, ale w zasadzie ten gatunek nigdy go nie pociągał. Wyjątkiem od tej reguły był szereg autoportretów, w których artysta uchwycił się różnych strojów i różnych lat życia. Większość autoportretów utrzymuje się w sposób realistyczny, jak na przykład autoportret napisany w 1945 roku. Prawdopodobnie de Chirico próbował......
- Archeologowie – Giorgio de Chirico Mir de Chirico jest nieruchomy, nasycony pustkami i postaciami bez twarzy. To świat marzeń. Ludzie zostają tu zastąpieni przez niejasne, niewyraźne sylwetki. Co więcej, gdzieś od 1914 r. Żyjący ludzie stopniowo opuszczają ten świat, a ich miejsce zajmują manekiny. Ma to swój własny pomysł – w ten sposób artysta podkreśla, że człowiek wylewa zabawkę w......
- Martwa natura – Giorgio Morandi Abstrakcjonista Włoski Giorgio Morandi urodził się, mieszkał i zmarł w Bolonii. W Akademii Bolońskiej uczył się i uczył. Morandi prawie nigdy nie opuścił swojego rodzinnego miasta, pozostawiając je tylko w jego pobliżu, które kochał i często reprodukował na swoich płótnach. Zaczął wystawiać w 1911 roku, ale przez długi czas tylko bliscy przyjaciele, malarze bolońscy, pozostawali......
- Niepewność poety – Giorgio de Chirico W dziełach z początku XIX wieku de Chirico często ma zdjęcia bananów. Wybór tych zdjęć jest umotywowany seksualnie, chociaż może to być również spowodowane wspomnieniami wieczornych spacerów z Guillaume Apollinaire. Na ulicach Paryża często można było znaleźć tace dostawców bananów. W Niepewności Poety wydaje się, że kupa bananów wychodzi z kobiecego łona, lub odwrotnie, zbliż......
- Poświęcenie słońca – Giorgio de Chirico W ostatnich latach życia de Chirico nie męczył się eksperymentowaniem w stylistyce. W szczególności pewna komedia jest charakterystyczna dla wielu jego późniejszych obrazów. Jest to oczywiste na przykład w „Powrocie Ulissesa” lub w serii dziwnych płócien przedstawiających słońce i księżyc połączone drutami. W tym samym czasie, luminarze są napisani kontrastowo: jeśli Słońce świeci, Księżyc pozostaje......