Wolumetryczna, wielowymiarowa kompozycja, typowa dla malarstwa manieryzmu w interpretacji Vasariego, jak zawsze, jest wypełniona licznymi symbolicznymi postaciami i obrazami. Sam wizerunek zamku na górze Montefeltro, uważanego za nie do zdobycia przez wiele stuleci, jest pokryty legendami, ponieważ pojawił się na miejscu starożytnej rzymskiej świątyni, a nawet 2 lata był stolicą Włoch w X wieku. W tym imponującym zamku zmarł wielki Giuseppe Cagliostro.
Płótno przedstawia czas oblężenia twierdzy w 1516 r. Przez wojska florenckie pod przywództwem Antonio Ricasoli. Wydarzenia rozwijają się na szerokim tle panoramicznym. Całe tło płótna to odległy górzysty krajobraz granicy dwóch prowincji – Emilia-Romagna i Marche.
W oddali znajduje się wiele zamków, aw centrum na skalistym szczycie ze stromymi zboczami stoi twierdza – zamek San Leo. Otacza go ze wszystkich stron odpowiednia florencka armia – żołnierze piechoty z ogromnymi flagami i jeźdźcami w spektakularnych spektakularnych sukniach i zbrojach.
Interesujące są liczby na pierwszym planie. To siwowłosy mężczyzna w średnim wieku z ogromnym dzbankiem w kształcie figury, nagim małym dzieckiem stojącym obok niego i młodą kobietą na całej długości.
W przeciwieństwie do żołnierzy, którzy są w pełni ubrani we współczesną modę, grupa ta jest półnaga, z wyjątkiem jasnych draperii, jak w czasach starożytnych. Obraz jest interesujący dzięki wnikliwej analizie szczegółów, licznym postaciom i szczegółom krajobrazu, przyjemnym, bogatym, ale nie różnobarwnym kolorom.
Podobne obrazy:
- Portret Lorenzo the Magnificent – Giorgio Vasari Architekt, artysta i pierwszy historyk sztuki włoskiej, Giorgio Vasari, namalował ten portret na zamówienie Alessandro Medici wiele lat po śmierci osoby przedstawionej w nim. Lorenzo the Magnificent był wnukiem Cosima Starszego Medyceusza i skoncentrował się w jego rękach całą władzę nad Florencją, ale jednocześnie patronował artystom i poetom i sam pisał wiersze. Jego panowanie było......
- St Luke maluje portret Matki Boskiej – Giorgio Vasari Obraz wyróżnia się kompozycją wielowątkową i oryginalną „wielowarstwową” fabułą z bogatą ukrytą symboliką. Płótno przedstawia św. Łukasza – jednego z ewangelików, który maluje portret Matki Boskiej z niemowlęciem w ramionach, a postać Matki Boskiej jest obecna na zdjęciu w dwóch postaciach – tzw. „W oryginale” unoszącej się w chmurach i wspieranej przez bufiaste cherubiny, typowe......
- Męczeństwo św. Szczepana – Giorgio Vasari Artysta, architekt i historyk sztuki Vasari w malarstwie okazał się zwolennikiem manieryzmu, czyli sztuki, która zastąpiła Wysoki Renesans. Mimika i ruchy bohaterów tego płótna, które przedstawiają ukamienowanie św. Szczepana, są pełne ekspresji. Krzyczący w tłumie rzucali na nich kamieniami, aby rzucili je świętemu, a Szczepan wzniósł oczy do nieba i rozpostarł ramiona, modląc się namiętnie.......
- Alegoria sprawiedliwości – Giorgio Vasari Możesz oglądać to płótno całymi godzinami, ta skomplikowana, skomplikowana kompozycja wielo-figurowa jest tak złożona, zagmatwana i wypełniona symbolami. W jej centrum umieszczona jest postać kobiety o gołej piersi – symbolicznym obrazie Temidy, bogini sprawiedliwości, która nie ma nic do ukrycia lub się wstydzi. Ta kobieta jest ubrana w bardzo oryginalny strój, który ma coś wspólnego......
- Perseusz i Andromeda – Giorgio Vasari Autor słynnych „Biografii” na tym zdjęciu ukazał się żywym przedstawicielem szkoły włoskiego manieryzmu. Wskazują na to nienaturalne pozy bohaterów, tak jakby grały scenę ze specjalnie wyreżyserowanego i inscenizowanego przedstawienia przed publicznością. Klasycznym motywem starożytnej mitologii o uwolnieniu pięknej księżniczki Andromedy przez bohatera Perseusza był motyw przewodni płótna. Według legendy brzegi tego kraju były terroryzowane i......
- Portret Alessandro Medici – Giorgio Vasari W portretie swojego patrona, Alessandro Medici, Vasari przedstawił rycerza, obecnego pana i obrońcę Florencji. Dowodem na to jest złoty pręt w rękach księcia i panorama miasta w oddali. W rzeczywistości Alessandro miał zły temperament, rozwiązłość i był złym władcą, za co wkrótce został zabity. Obraz odzwierciedla wszystkie główne nurty manieryzmu – dziwną postawę, w której......
- Oblężenie Pskowski – Karl Bryullov Cesarska Akademia Sztuki, oferująca Bryullowowi kierownictwo klasy historycznej, wyniosła go na stopień młodszego profesora. Aby uzyskać tytuł starszego profesora, musiał napisać duży obraz na temat zatwierdzony przez Akademię. Zapewne honorowy członek wielu europejskich akademii był zaskoczony takim obrotem spraw. Ale oczywiście Ostatni dzień Pompejusza, napisany z własnej inicjatywy, nie był wystarczająco ważny, by uzyskać tytuł......
- Chrzest Chrystusa – Annibale Carracci Wspaniała kompozycja wielowymiarowa, oświetlona radosnym słońcem i pełna ducha emocji. Anioły siedzące na chmurach i grające muzykę szczególnie odniosły sukces artysty. Zaskakuje jednak, że John the Baptist Carracci pokazuje mężczyznę w średnim wieku, ale prawie starszego, już zaczynającego iść łysy mężczyzna....
- Portret Johna Kilmorey – Thomas Gainsborough John Kilmorey – Earl, Viscount of Irish Peerage. Na tle krajobrazu mężczyzna w średnim wieku wydaje się równie gęsty jak drzewo za nim. Pochyla się na lasce. Twarz jest prosta, peruka. Człowiek nie wygląda jak model łaski i wdzięku, wywołuje jednak poczucie pewności i dokładności, jasne jest, że człowiek zna swoją własną wartość i swoje......
- Zamek Michajłowski z nabrzeża Fontanka – Benjamin Patersen Pierwszy plan: Nabrzeże Fontanka; po prawej stronie znajduje się budynek Zamku Michajłowskiego; w głębi – jeden z dwóch pawilonów, które dostrzegają wejście do zamku; po lewej – narożnik domu końca XVIII wieku...
- Melancholia i tajemnica ulicy – Giorgio de Chirico „Melancholia i tajemnica ulicy” to najsłynniejsze dzieło nie tylko de Chirico, ale całego ruchu artystycznego, określanego mianem „malarstwa metafizycznego”. Obraz został szczegółowo zbadany przez historyków sztuki, autor sam wprowadził wiele wyjaśnień później. Obraz jest wizualnie podzielony na dwie części – oświetlony słońcem kwadrat z arkadą i ukryty za cieniem, na pierwszym planie z tą samą......
- Autoportret – Giorgio de Chirico De Chirico namalował kilka portretów swojej drugiej żony, Isabelli, ale w zasadzie ten gatunek nigdy go nie pociągał. Wyjątkiem od tej reguły był szereg autoportretów, w których artysta uchwycił się różnych strojów i różnych lat życia. Większość autoportretów utrzymuje się w sposób realistyczny, jak na przykład autoportret napisany w 1945 roku. Prawdopodobnie de Chirico próbował......
- Portret Guillaume Apollinaire – Giorgio de Chirico Na początku XX wieku Apolliner był prawdopodobnie najbardziej wpływowym zwolennikiem innowacyjnego malarstwa. De Chirico regularnie uczestniczył w sobotnich spotkaniach w mieszkaniu Apollinaire’a; dzięki artykułom Apollinaire’a nazwisko artysty stało się znane publiczności. Obraz jest zupełnie inny niż tradycyjny portret, ale sam Apolliner był tym zachwycony. Poeta wskazuje tu sylwetka w tle. Nazwał tę pracę „wyjątkową”, „głęboką”.......
- Widok na wyspę San Giorgio i Giudecca – Francesco Guardi Francesco Guardi był szefem warsztatu sztuki rodzinnej po śmierci swojego brata. Karierę artystyczną rozpoczął od portretów, pisał kompozycje religijne i sceny we wnętrzach, ale przez całe życie pozostawał śpiewakiem swojego rodzinnego miasta. Można śmiało powiedzieć, że to dzieło Guardi’ego oznaczało jego ukończenie jako szczyt europejskiego gatunku ołowiu. Malarz odchodzi od jasnej, strukturalnie zaznaczonej obiektywistycznej wizji.......
- Autoportret w ogrodzie – Giorgio de Chirico W „Autoportrecie w ogrodzie” artysta zaprezentował się w kostiumie z XVII wieku. Stoi on w ogrodzie wersalskim, elegancki i wyrafinowany – marmurowy wazon ze złotym listkiem, francuski park i marmurowy posąg w tle. Kompozycja przyjmuje postać typową dla takich płócien: figura przedstawiona w centrum zyskuje na znaczeniu i monumentalności, ze względu na obniżoną linię horyzontu.......
- Niepewność poety – Giorgio de Chirico W dziełach z początku XIX wieku de Chirico często ma zdjęcia bananów. Wybór tych zdjęć jest umotywowany seksualnie, chociaż może to być również spowodowane wspomnieniami wieczornych spacerów z Guillaume Apollinaire. Na ulicach Paryża często można było znaleźć tace dostawców bananów. W Niepewności Poety wydaje się, że kupa bananów wychodzi z kobiecego łona, lub odwrotnie, zbliż......
- Łowcy zatrzymali się – Wasilij Perow Wasilij Perow był zapalonym myśliwym, więc temat polowania w jego pracach jest bardzo powszechny. Takie płótna o nazwach mówiących jak „Rybak”, „Golubijatnik”, „Pożeracze ptaków”, „Łowcy w stanie zatrzymania” stały się wizytówką artysty. Fabuła obrazu bierze swój początek z prawdziwego życia, w czasach artysty polowanie było bardzo popularne: trzech mężczyzn zatrzymało się na odpoczynek po udanym......
- Cykl archeologiczny – Giorgio de Chirico W latach 1927-1928 de Chirico wielokrotnie porusza temat archeologii. Zbiegając się z cyklem „gladiatorów” cykl „archeologiczny” odwołuje się także do teatralności i spektakularnego pokazu rzeczywistości. Bohaterowie – dwa manekiny siedzące na krzesłach. Ubrani w togi, trzymają modele kolan i wykopalisk archeologicznych. Nogi obu metaforycznych archeologów są wykute z marmuru, podobnie jak zabytki architektury na kolanach.......
- Stacja Montparnasse – Giorgio de Chirico Dzieło to powstało podczas pierwszej wizyty de Chirico w Paryżu latem 1911 r., Prezentując swoje prace w Salonie Jesiennym i Salonie Niezależnym „udało mu się zaskoczyć jego sztukę – przyzwyczajeni do wszystkiego i mało zaskoczeni, a także publiczność”. Motyw stacji pociągowej zafascynował artystę. Wywołał zaniepokojenie i niepokój, przypominając o pierwszej podróży – odejściu z Grecji......
- Włoskie kwadraty na obrazach – Giorgio de Chirico W latach 1912-1913 de Chirico stworzył kilka płócien przedstawiających typowe włoskie place miejskie. W tym okresie de Chirico próbuje filozoficznie zrozumieć otaczającą rzeczywistość, zajmuje się zagadkami, tajemnicami, mistycyzmem. Malarz nawiązuje do tematu starożytności, aby zilustrować przepisy filozofii Nietzscheańskiej. Na pustynnych placach mistrz często przedstawia posąg Ariadny – symbol smutku i melancholii. Ściśle podążając za europejską......
- Lexington – Guy Johnson Na obrazie „Lexington” amerykańskiego artysty Guy’a Johnsona widzimy kącik wieczornego Londynu. Stara kawiarnia jest ozdobiona jasnymi świątecznymi flagami i brytyjskimi flagami; Drogie auto przedstawia się jako nagrodę za loterię. Dziewczyna, która wygląda jak tancerka doładowania, kłania się niewidzialnej publiczności, trzymając się krawędzi pasiastej spódnicy. Na środku małego dziedzińca przy wejściu do kawiarni pijana kobieta z......
- Rising Sun – Giorgio de Chirico Giorgio de Chirico, włoski artysta i teoretyk sztuki, słusznie uważany za jednego z prekursorów surrealizmu we współczesnym malarstwie, w drugiej połowie swojego życia odszedł od innowacyjnych pomysłów, szukając inspiracji w obrazach sztuki klasycznej. Po sukcesie na wystawie w Paryżu w 1925 roku coraz częściej zaczął pożyczać fabułę swoich obrazów z mitologii grecko-rzymskiej. Starożytna cywilizacja śródziemnomorska......
- Wieża – Giorgio de Chirico Wieża, wraz z łukami i filarami, jest ulubionym motywem twórczości de Chirico, inspirowanym uczuciami dla starożytnej sztuki i architektury. Urok, który artysta doświadczył od starożytnego i pięknego Ferrary, również dotknął tutaj. Najczęściej ten obraz pojawia się w pracach z lat 1913-1915. Jest to dominujący, jeśli nie jedyny, motyw całej serii obrazów Jerzego de Chirico, jego......
- Zniszczenie muz – Giorgio de Chirico „Destruction of the Muses” – jedno z najsłynniejszych obrazów Giorgio de Chirico. Jest również znany jako Alarmowane Maidens i Alarming Muse. Pierwsza wersja obrazu ukazała się w 1917 r., Po czym mistrz stworzył ponad tuzin wersji tego utworu, nieco różniących się od siebie. Architektonika kompozycji jest bardzo prosta i ekspresyjna. Na długiej, pokazanej w perspektywie,......
- Archeologowie – Giorgio de Chirico Mir de Chirico jest nieruchomy, nasycony pustkami i postaciami bez twarzy. To świat marzeń. Ludzie zostają tu zastąpieni przez niejasne, niewyraźne sylwetki. Co więcej, gdzieś od 1914 r. Żyjący ludzie stopniowo opuszczają ten świat, a ich miejsce zajmują manekiny. Ma to swój własny pomysł – w ten sposób artysta podkreśla, że człowiek wylewa zabawkę w......
- Syn marnotrawny – Giorgio de Chirico Specjalna rzeczywistość złożona z obiektów o różnych konturach i fakturach, imponująca na tle plątaniny pustynnych krajobrazów, tworząca nowy metafizyczny świat, chwiejący się na granicy surrealizmu i surrealizmu – wszystko to na temat obrazu Giorgio de Chirico w ogóle i jego obrazu „Syn marnotrawny” szczególności. Cała grupa wielkich artystów ucieleśniała słynną biblijną przypowieść, każda w swoim......
- Gladiatorzy – Giorgio de Chirico Z biegiem czasu cykl gladiatorów przechodzi pewną ewolucję. Przejście artysty na realistyczny sposób związany z malarstwem klasycznym. „Gladiatorzy”, stworzeni w 1936 roku, mają kompozycję wpisaną w trójkąt. Liczby tutaj są mniej schematyczne i znacznie bardziej dynamiczne niż w poprzednich płótnach cyklu. A starannie wypracowane napięte mięśnie rywali świadczą o głębokiej znajomości anatomii malarza....
- Ucieczka z Ora – John Howe Artysta John Howe w swoich wspomnieniach mówi, że w ich domu na ścianie salonu wisiał ołówkowy rysunek zamku Shellon nad Jeziorem Genewskim, wykonany przez babcię w wieku 19 lat, zanim została dyrektorką gimnazjum. Więcej w jej życiu nie napisała ani jednego zdjęcia. Rodzina Johna Howe’a żyła finansowo raczej zakłopotana. Mimo wszystkich wysiłków matki, jej działalność......
- Martwa natura – Giorgio Morandi Abstrakcjonista Włoski Giorgio Morandi urodził się, mieszkał i zmarł w Bolonii. W Akademii Bolońskiej uczył się i uczył. Morandi prawie nigdy nie opuścił swojego rodzinnego miasta, pozostawiając je tylko w jego pobliżu, które kochał i często reprodukował na swoich płótnach. Zaczął wystawiać w 1911 roku, ale przez długi czas tylko bliscy przyjaciele, malarze bolońscy, pozostawali......
- Dziewczyna z dzbanem wody – Jan Vermeer Obraz holenderskiego malarza Jana Vermeera Delfta „Dziewczyna z dzbankiem wody”. Wielkość obrazu to 46 x 41 cm, olej na płótnie. Obraz został przekazany do Metropolitan Museum przez Henry Morgan w 1889 roku. W XVII wieku holenderscy artyści stosowali białą i czarną farbę, aby przedstawić cienie, zwłaszcza cienie na jasnej powierzchni. Vermeer Delft po raz pierwszy......
- Spacer filozofa – Giorgio de Chirico The Philosopher’s Walk to powieść i niespodziewany utwór. De Chirico przedstawia w perspektywie cokół, na którym znajduje się gipsowy odlew głowy Zeusa i dwa błyszczące metalowe karczochy, których równowaga ma wkrótce zostać zerwana. Wygląda na to, że obiekty zaczną się teraz zsuwać z powierzchni. Kompozycja jest wpisana w otwartą przestrzeń z fabryczną fajką w tle.......
- Powrót Ulissesa – Giorgio de Chirico Fakt, że surrealiści ogłosili de Chirico ich poprzednikami, jest całkiem logiczny. Jego „senne” płótna są bardzo bliskie surrealizmowi. W tym samym czasie dzieło de Chirico z lat dwudziestych świadczy również o przeciwnym wpływie. Jednocześnie rozpoznawalny jest zawsze „korporacyjny” styl artysty, na co wskazuje „obraz w obrazie”, umyślne iluzje optyczne, zniekształcenia skali i beztwarzowe manekiny. Pod......
- Wielki metafizyk – Giorgio de Chirico Wojna, długie miesiące spędzone z żołnierzami w szpitalu w Bill del Seminario koło Ferrary, wszystko to mogło wpłynąć tylko na pracę de Chirico. Ranny żołnierz, który często przychodzi do artysty we śnie, w jego pracy zamienia się w obraz manekina. „Wielki metafizyk” jest nie tylko obrazem osoby zdeformowanej przez wojnę, taka jest wizja mistrza człowieka.......
- Poezja Delight – Giorgio de Chirico Jest to typowa „metafizyczna” twórczość de Chirico, która jest próbą poprzez zestaw prawdziwych obrazów, aby ujawnić „magiczne” znaczenie bytu. Miasto wydaje się inspirowane snem; nie ma w nim powietrza, nierealne światło i panująca w nim cisza przeważają w nim. Cały ruch zostaje zniesiony – dotyczy to nawet pociągu. Charakterystyka „wyporności” de Chirico wiąże się również......
- Wnętrze metafizyczne – Giorgio de Chirico Podczas I wojny światowej w 1917 r. De Chirico służył w szpitalu w Villa del Seminario niedaleko Ferrary. Tam spotkał się z artystami, gdy wcielono go do wojska. W tamtych latach stworzył sześć obrazów, które składają się na cykl „Wnętrza metafizyczne”, którego drugie imię to „Odkrycie człowieka samotnego”. Na płótnie – zbieranina wysoce naturalistycznych przedstawionych......
- Czerwona wieża – Giorgio de Chirico De Chirico – poeta miasta, ale miasto jest bardzo dziwne. Oczywiste jest, że obrazy jego miejskich krajobrazów mają osobiste znaczenie dla artysty, z obsesyjną stałością powracającą do nich na nowo. Na obrazie „Melancholia i tajemnica ulicy” z 1914 r. Widzimy charakterystyczne arkady budynków prowadzących ulicę w nieskończoność. Długie ostre cienie tworzą niepokojącą atmosferę. Niezwykłym szczegółem......
- Filozof i poeta – Giorgio de Chirico Takich dzieł nie da się w ogóle interpretować, choć ręka de Chirico jest łatwo rozpoznawalna; Niewątpliwe indeksy w postaci ulubionych obrazów artysty świadczą o jego autorstwie. Zanim ten obraz został napisany, deklaracja de Chirico, ilustrująca metody jego twórczości, mówi: „To, co słyszę” – powiedział – „nic nie znaczy, jest tylko to, co widzę na własne......
- W szkole gladiatorów – Giorgio de Chirico Obraz „W szkole gladiatorów” powstał w 1927 roku. Postać filozofa na zdjęciu na ścianie po prawej stronie przypomina jego postawę „Myśliciela” Augustego Rodina. Sama kompozycja jest bardzo prosta. Na pierwszym planie są dwaj gladiatorzy w przepaskach na biodrach. Wojownik stojący po lewej stronie z nożem w prawej dłoni zamarł jak posąg. Drugi gladiator w swojej......
- Wnętrze metafizyczne z ciastkami – Giorgio de Chirico Kompozycja „Wnętrza metafizyczne z ciasteczkami” zatraciła duszną atmosferę zamkniętej przestrzeni związanej z wczesnymi pracami mistrza ze względu na umieszczenie go w miejskiej rzeczywistości. Ponadto scena jest oświetlona wewnętrznym światłem czołowym, co zwiększa jej teatralność i artystyczną czystość, której brakowało we wczesnych pracach. Pomimo ostrości i kanciastości form dzieła De Knriko posiadają zaskakująco delikatny i wyrafinowany......
- Poświęcenie słońca – Giorgio de Chirico W ostatnich latach życia de Chirico nie męczył się eksperymentowaniem w stylistyce. W szczególności pewna komedia jest charakterystyczna dla wielu jego późniejszych obrazów. Jest to oczywiste na przykład w „Powrocie Ulissesa” lub w serii dziwnych płócien przedstawiających słońce i księżyc połączone drutami. W tym samym czasie, luminarze są napisani kontrastowo: jeśli Słońce świeci, Księżyc pozostaje......