Niepewność poety – Giorgio de Chirico

Podobne obrazy:

1. Autoportret – Giorgio de Chirico De Chirico namalował kilka portretów swojej drugiej żony, Isabelli, ale w zasadzie ten gatunek nigdy go nie pociągał. Wyjątkiem od tej reguły był szereg autoportretów, w których artysta uchwycił się różnych strojów i różnych lat życia. Większość autoportretów utrzymuje się w sposób realistyczny, jak na przykład autoportret napisany w 1945 roku. Prawdopodobnie de Chirico próbował......
2. Filozof i poeta – Giorgio de Chirico Takich dzieł nie da się w ogóle interpretować, choć ręka de Chirico jest łatwo rozpoznawalna; Niewątpliwe indeksy w postaci ulubionych obrazów artysty świadczą o jego autorstwie. Zanim ten obraz został napisany, deklaracja de Chirico, ilustrująca metody jego twórczości, mówi: „To, co słyszę” – powiedział – „nic nie znaczy, jest tylko to, co widzę na własne......
3. Bitwa gladiatorów na arenie – Giorgio de Chirico Dwanaście lat później, pracując nad „Bitwą gladiatorów na arenie”, de Chirico jest jeszcze bardziej zdecydowany podchodząc do realizmu. Naturalne kolory pozwalają wiernie odtworzyć rzymskie realia historyczne. Każdy gest gladiatorów uchwycony jest przez wyjątkowe opracowanie szczegółów, podczas gdy arena i spragniony krwi tłum są przedstawiane dość warunkowo. Kolor i kompozycja obrazu przypomina antyczny fresk. Prawdopodobnie takie......
4. Powrót Ulissesa – Giorgio de Chirico Fakt, że surrealiści ogłosili de Chirico ich poprzednikami, jest całkiem logiczny. Jego „senne” płótna są bardzo bliskie surrealizmowi. W tym samym czasie dzieło de Chirico z lat dwudziestych świadczy również o przeciwnym wpływie. Jednocześnie rozpoznawalny jest zawsze „korporacyjny” styl artysty, na co wskazuje „obraz w obrazie”, umyślne iluzje optyczne, zniekształcenia skali i beztwarzowe manekiny. Pod......
5. Poezja Delight – Giorgio de Chirico Jest to typowa „metafizyczna” twórczość de Chirico, która jest próbą poprzez zestaw prawdziwych obrazów, aby ujawnić „magiczne” znaczenie bytu. Miasto wydaje się inspirowane snem; nie ma w nim powietrza, nierealne światło i panująca w nim cisza przeważają w nim. Cały ruch zostaje zniesiony – dotyczy to nawet pociągu. Charakterystyka „wyporności” de Chirico wiąże się również......
6. Spacer filozofa – Giorgio de Chirico The Philosopher’s Walk to powieść i niespodziewany utwór. De Chirico przedstawia w perspektywie cokół, na którym znajduje się gipsowy odlew głowy Zeusa i dwa błyszczące metalowe karczochy, których równowaga ma wkrótce zostać zerwana. Wygląda na to, że obiekty zaczną się teraz zsuwać z powierzchni. Kompozycja jest wpisana w otwartą przestrzeń z fabryczną fajką w tle.......
7. Owoce w krajobrazie – Giorgio de Chirico Obrazy de Chirico mylą nawet współczesnego widza, kuszonego artystycznymi innowacjami. Zaskakują ich nie tylko tajemniczość przepisów, ale także częste zniekształcenia skali, dzięki którym znajome rzeczy zyskują zupełnie nieoczekiwany dźwięk. Obraz „Pieśń miłości” z 1914 roku przedstawia monumentalny popiersie i rękawicę, a rękawica jest podobna do wielkości posągu, a oba te przedmioty odpowiadają ścianie sklepienia łukowego.......
8. Włoskie kwadraty na obrazach – Giorgio de Chirico W latach 1912-1913 de Chirico stworzył kilka płócien przedstawiających typowe włoskie place miejskie. W tym okresie de Chirico próbuje filozoficznie zrozumieć otaczającą rzeczywistość, zajmuje się zagadkami, tajemnicami, mistycyzmem. Malarz nawiązuje do tematu starożytności, aby zilustrować przepisy filozofii Nietzscheańskiej. Na pustynnych placach mistrz często przedstawia posąg Ariadny – symbol smutku i melancholii. Ściśle podążając za europejską......
9. Czerwona wieża – Giorgio de Chirico De Chirico – poeta miasta, ale miasto jest bardzo dziwne. Oczywiste jest, że obrazy jego miejskich krajobrazów mają osobiste znaczenie dla artysty, z obsesyjną stałością powracającą do nich na nowo. Na obrazie „Melancholia i tajemnica ulicy” z 1914 r. Widzimy charakterystyczne arkady budynków prowadzących ulicę w nieskończoność. Długie ostre cienie tworzą niepokojącą atmosferę. Niezwykłym szczegółem......
10. Syn marnotrawny – Giorgio de Chirico Specjalna rzeczywistość złożona z obiektów o różnych konturach i fakturach, imponująca na tle plątaniny pustynnych krajobrazów, tworząca nowy metafizyczny świat, chwiejący się na granicy surrealizmu i surrealizmu – wszystko to na temat obrazu Giorgio de Chirico w ogóle i jego obrazu „Syn marnotrawny” szczególności. Cała grupa wielkich artystów ucieleśniała słynną biblijną przypowieść, każda w swoim......
11. Archeologowie – Giorgio de Chirico Mir de Chirico jest nieruchomy, nasycony pustkami i postaciami bez twarzy. To świat marzeń. Ludzie zostają tu zastąpieni przez niejasne, niewyraźne sylwetki. Co więcej, gdzieś od 1914 r. Żyjący ludzie stopniowo opuszczają ten świat, a ich miejsce zajmują manekiny. Ma to swój własny pomysł – w ten sposób artysta podkreśla, że ​​człowiek wylewa zabawkę w......
12. Stacja Montparnasse – Giorgio de Chirico Dzieło to powstało podczas pierwszej wizyty de Chirico w Paryżu latem 1911 r., Prezentując swoje prace w Salonie Jesiennym i Salonie Niezależnym „udało mu się zaskoczyć jego sztukę – przyzwyczajeni do wszystkiego i mało zaskoczeni, a także publiczność”. Motyw stacji pociągowej zafascynował artystę. Wywołał zaniepokojenie i niepokój, przypominając o pierwszej podróży – odejściu z Grecji......
13. Klasyczne figury w pokoju – Giorgio de Chirico Zainteresowanie De Chirico zarówno kulturą Włoch, jak i kulturą Grecji było zdeterminowane faktem jego narodzin. Znaki starożytnego świata są pełne jego pracy – tu i tam de Chirico pojawiają się pogańscy bogowie, starożytne świątynie, mitologiczne postacie, starożytne posągi, gladiatorzy, itp. Obraz „Hector and Andromache”, 1917, zwraca widza na wydarzenia z wojny trojańskiej. Hector, trojański bohater,......
14. Wieża – Giorgio de Chirico Wieża, wraz z łukami i filarami, jest ulubionym motywem twórczości de Chirico, inspirowanym uczuciami dla starożytnej sztuki i architektury. Urok, który artysta doświadczył od starożytnego i pięknego Ferrary, również dotknął tutaj. Najczęściej ten obraz pojawia się w pracach z lat 1913-1915. Jest to dominujący, jeśli nie jedyny, motyw całej serii obrazów Jerzego de Chirico, jego......
15. Cykl archeologiczny – Giorgio de Chirico W latach 1927-1928 de Chirico wielokrotnie porusza temat archeologii. Zbiegając się z cyklem „gladiatorów” cykl „archeologiczny” odwołuje się także do teatralności i spektakularnego pokazu rzeczywistości. Bohaterowie – dwa manekiny siedzące na krzesłach. Ubrani w togi, trzymają modele kolan i wykopalisk archeologicznych. Nogi obu metaforycznych archeologów są wykute z marmuru, podobnie jak zabytki architektury na kolanach.......
16. Wielki metafizyk – Giorgio de Chirico Wojna, długie miesiące spędzone z żołnierzami w szpitalu w Bill del Seminario koło Ferrary, wszystko to mogło wpłynąć tylko na pracę de Chirico. Ranny żołnierz, który często przychodzi do artysty we śnie, w jego pracy zamienia się w obraz manekina. „Wielki metafizyk” jest nie tylko obrazem osoby zdeformowanej przez wojnę, taka jest wizja mistrza człowieka.......
17. Umysł dzieci – Giorgio de Chirico Ten niezwykły obraz de Chirico odzwierciedla jego inne „metafizyczne” płótna. Jej postać prawie nie ma brwi, zmuszając do przypomnienia sobie popiersie z „Portretu Guillaume Apollinaire”. Zamknięte oczy mężczyzny sugerują ślepotę. Ale w przeciwieństwie do wspomnianego „Portretu” cała scena robi przygnębiające wrażenie. Najczęściej dzieło to interpretowane jest w kategoriach psychoanalitycznych, interpretując je jako wyraz dziecinnego strachu......
18. Czysta wyobraźnia – Giorgio de Chirico Pracując nad Czystością Wyobraźni, de Chirico zachowuje ten sam stosunek światła i cienia co w Wieży. Ale to nie wieże przyciągają uwagę – oko przyciąga lekki prostokąt w głębi obrazu, jasno oświetlony przez słońce. Obraz na obrazie – artysta nadal będzie zwracał się do tej techniki, pisząc tzw. Wnętrza metafizyczne. W tym przypadku geometryczne układy......
19. Portret Guillaume Apollinaire – Giorgio de Chirico Na początku XX wieku Apolliner był prawdopodobnie najbardziej wpływowym zwolennikiem innowacyjnego malarstwa. De Chirico regularnie uczestniczył w sobotnich spotkaniach w mieszkaniu Apollinaire’a; dzięki artykułom Apollinaire’a nazwisko artysty stało się znane publiczności. Obraz jest zupełnie inny niż tradycyjny portret, ale sam Apolliner był tym zachwycony. Poeta wskazuje tu sylwetka w tle. Nazwał tę pracę „wyjątkową”, „głęboką”.......
20. Poświęcenie słońca – Giorgio de Chirico W ostatnich latach życia de Chirico nie męczył się eksperymentowaniem w stylistyce. W szczególności pewna komedia jest charakterystyczna dla wielu jego późniejszych obrazów. Jest to oczywiste na przykład w „Powrocie Ulissesa” lub w serii dziwnych płócien przedstawiających słońce i księżyc połączone drutami. W tym samym czasie, luminarze są napisani kontrastowo: jeśli Słońce świeci, Księżyc pozostaje......
21. Melancholia i tajemnica ulicy – Giorgio de Chirico „Melancholia i tajemnica ulicy” to najsłynniejsze dzieło nie tylko de Chirico, ale całego ruchu artystycznego, określanego mianem „malarstwa metafizycznego”. Obraz został szczegółowo zbadany przez historyków sztuki, autor sam wprowadził wiele wyjaśnień później. Obraz jest wizualnie podzielony na dwie części – oświetlony słońcem kwadrat z arkadą i ukryty za cieniem, na pierwszym planie z tą samą......
22. Zniszczenie muz – Giorgio de Chirico „Destruction of the Muses” – jedno z najsłynniejszych obrazów Giorgio de Chirico. Jest również znany jako Alarmowane Maidens i Alarming Muse. Pierwsza wersja obrazu ukazała się w 1917 r., Po czym mistrz stworzył ponad tuzin wersji tego utworu, nieco różniących się od siebie. Architektonika kompozycji jest bardzo prosta i ekspresyjna. Na długiej, pokazanej w perspektywie,......
23. Rising Sun – Giorgio de Chirico Giorgio de Chirico, włoski artysta i teoretyk sztuki, słusznie uważany za jednego z prekursorów surrealizmu we współczesnym malarstwie, w drugiej połowie swojego życia odszedł od innowacyjnych pomysłów, szukając inspiracji w obrazach sztuki klasycznej. Po sukcesie na wystawie w Paryżu w 1925 roku coraz częściej zaczął pożyczać fabułę swoich obrazów z mitologii grecko-rzymskiej. Starożytna cywilizacja śródziemnomorska......
24. Autoportret w ogrodzie – Giorgio de Chirico W „Autoportrecie w ogrodzie” artysta zaprezentował się w kostiumie z XVII wieku. Stoi on w ogrodzie wersalskim, elegancki i wyrafinowany – marmurowy wazon ze złotym listkiem, francuski park i marmurowy posąg w tle. Kompozycja przyjmuje postać typową dla takich płócien: figura przedstawiona w centrum zyskuje na znaczeniu i monumentalności, ze względu na obniżoną linię horyzontu.......
25. Wnętrze metafizyczne – Giorgio de Chirico Podczas I wojny światowej w 1917 r. De Chirico służył w szpitalu w Villa del Seminario niedaleko Ferrary. Tam spotkał się z artystami, gdy wcielono go do wojska. W tamtych latach stworzył sześć obrazów, które składają się na cykl „Wnętrza metafizyczne”, którego drugie imię to „Odkrycie człowieka samotnego”. Na płótnie – zbieranina wysoce naturalistycznych przedstawionych......
26. Gladiatorzy – Giorgio de Chirico Z biegiem czasu cykl gladiatorów przechodzi pewną ewolucję. Przejście artysty na realistyczny sposób związany z malarstwem klasycznym. „Gladiatorzy”, stworzeni w 1936 roku, mają kompozycję wpisaną w trójkąt. Liczby tutaj są mniej schematyczne i znacznie bardziej dynamiczne niż w poprzednich płótnach cyklu. A starannie wypracowane napięte mięśnie rywali świadczą o głębokiej znajomości anatomii malarza....
27. W szkole gladiatorów – Giorgio de Chirico Obraz „W szkole gladiatorów” powstał w 1927 roku. Postać filozofa na zdjęciu na ścianie po prawej stronie przypomina jego postawę „Myśliciela” Augustego Rodina. Sama kompozycja jest bardzo prosta. Na pierwszym planie są dwaj gladiatorzy w przepaskach na biodrach. Wojownik stojący po lewej stronie z nożem w prawej dłoni zamarł jak posąg. Drugi gladiator w swojej......
28. Wnętrze metafizyczne z ciastkami – Giorgio de Chirico Kompozycja „Wnętrza metafizyczne z ciasteczkami” zatraciła duszną atmosferę zamkniętej przestrzeni związanej z wczesnymi pracami mistrza ze względu na umieszczenie go w miejskiej rzeczywistości. Ponadto scena jest oświetlona wewnętrznym światłem czołowym, co zwiększa jej teatralność i artystyczną czystość, której brakowało we wczesnych pracach. Pomimo ostrości i kanciastości form dzieła De Knriko posiadają zaskakująco delikatny i wyrafinowany......
29. Widok na wyspę San Giorgio i Giudecca – Francesco Guardi Francesco Guardi był szefem warsztatu sztuki rodzinnej po śmierci swojego brata. Karierę artystyczną rozpoczął od portretów, pisał kompozycje religijne i sceny we wnętrzach, ale przez całe życie pozostawał śpiewakiem swojego rodzinnego miasta. Można śmiało powiedzieć, że to dzieło Guardi’ego oznaczało jego ukończenie jako szczyt europejskiego gatunku ołowiu. Malarz odchodzi od jasnej, strukturalnie zaznaczonej obiektywistycznej wizji.......
30. Portret poety Alonso Ersilla-i-Zunigi – El Greco Alonso Ercili y Zuniga był poetą dworskim Filipa II. Rozpoczął swoją karierę na dworze hiszpańskim jako strona z księciem koronnym, później królem Filipem II. Alonso Ercili y Zuniga wziął udział w wojnie w Chile, znanej jako Wojna Araukan. Po powrocie do Hiszpanii napisał wiersz „Araucana”. Praca ta była w istocie pamiętnikiem firmy przekształconej w formę......
31. Portret poety Wasilij Iwanowicz Majkow – Fiodor Rokotow Praca F. S. Rokotova jest czasami nazywana pierwszym portretem psychologicznym w malarstwie rosyjskim. Ostrość i kompletność cech, wniknięcie w duchową istotę przedstawionej osoby, umiejętność nie ograniczania transmisji zewnętrznego podobieństwa zauważalnie odróżniają to arcydzieło wczesnego Rokotowa od portretów tamtych czasów. V. I Maikov należał do oświeconej moskiewskiej inteligencji szlacheckiej, która zbliżyła młodego artystę. Asystent moskiewskiego gubernatora,......
32. Perseusz i Andromeda – Giorgio Vasari Autor słynnych „Biografii” na tym zdjęciu ukazał się żywym przedstawicielem szkoły włoskiego manieryzmu. Wskazują na to nienaturalne pozy bohaterów, tak jakby grały scenę ze specjalnie wyreżyserowanego i inscenizowanego przedstawienia przed publicznością. Klasycznym motywem starożytnej mitologii o uwolnieniu pięknej księżniczki Andromedy przez bohatera Perseusza był motyw przewodni płótna. Według legendy brzegi tego kraju były terroryzowane i......
33. Portret poety K. Balmont – Valentin Serov Nie za darmo Rosja zawsze żyła z okiem autorytetów artystycznych i dziennikarskich, uważnie patrzyła w oczy wszystkim, którzy głośno się oświadczyli – czyż nie był tym mesjaszem? Czy to jest najważniejsze? Obrazy znanych pisarzy, muzyków, malarzy były niezwykle popularne. Sierow znał jednego z nich dość krótko i znał prawie wszystkich – rosyjska elita artystyczna tego......
34. Portret poety G. R. Derzhavin-1795 – Vladimir Borovikovsky Doskonałe wirtuozowskie opanowanie pędzla i. portrety G. R. Derzhavina w twórczości Borowikowskiego stały się środkami parady. Artystka uchwyciła energicznego suwerennego męża, senatora, członka rosyjskiej akademii i znanego poety – człowieka, który interesuje się sprawami publicznymi, edukacyjnymi ideałami i kreatywnością. Malarz maluje wielkiego syna Rosji z najwyższym szacunkiem i przyjaźnią. Pełen siły i energii, z rumianą......
35. Ogród Poety (Ogród Poetów) – Vincent Van Gogh W lutym 1888 r. Van Gogh udał się do Arles. Marzył o stworzeniu społeczności niezależnych malarzy. W listach do brata Theo, Bernarda i Gauguina, Van Gogh wezwał przyjaciół, aby do niego dołączyli. Po pewnym czasie Paul Gauguin, przesiąknięty tym pomysłem, postanowił przyjechać do Arles. Czekając na jego przybycie, Van Gogh stworzył serię płócien, które miały......
36. Martwa natura – Giorgio Morandi Abstrakcjonista Włoski Giorgio Morandi urodził się, mieszkał i zmarł w Bolonii. W Akademii Bolońskiej uczył się i uczył. Morandi prawie nigdy nie opuścił swojego rodzinnego miasta, pozostawiając je tylko w jego pobliżu, które kochał i często reprodukował na swoich płótnach. Zaczął wystawiać w 1911 roku, ale przez długi czas tylko bliscy przyjaciele, malarze bolońscy, pozostawali......
37. Portret Lorenzo the Magnificent – Giorgio Vasari Architekt, artysta i pierwszy historyk sztuki włoskiej, Giorgio Vasari, namalował ten portret na zamówienie Alessandro Medici wiele lat po śmierci osoby przedstawionej w nim. Lorenzo the Magnificent był wnukiem Cosima Starszego Medyceusza i skoncentrował się w jego rękach całą władzę nad Florencją, ale jednocześnie patronował artystom i poetom i sam pisał wiersze. Jego panowanie było......
38. Oblężenie San Leo – Giorgio Vasari Wolumetryczna, wielowymiarowa kompozycja, typowa dla malarstwa manieryzmu w interpretacji Vasariego, jak zawsze, jest wypełniona licznymi symbolicznymi postaciami i obrazami. Sam wizerunek zamku na górze Montefeltro, uważanego za nie do zdobycia przez wiele stuleci, jest pokryty legendami, ponieważ pojawił się na miejscu starożytnej rzymskiej świątyni, a nawet 2 lata był stolicą Włoch w X wieku. W......
39. St Luke maluje portret Matki Boskiej – Giorgio Vasari Obraz wyróżnia się kompozycją wielowątkową i oryginalną „wielowarstwową” fabułą z bogatą ukrytą symboliką. Płótno przedstawia św. Łukasza – jednego z ewangelików, który maluje portret Matki Boskiej z niemowlęciem w ramionach, a postać Matki Boskiej jest obecna na zdjęciu w dwóch postaciach – tzw. „W oryginale” unoszącej się w chmurach i wspieranej przez bufiaste cherubiny, typowe......
40. Krajobraz z suchym drzewem – Caspar David Friedrich Pejzaże Friedricha pełne są symboli. Fazy ​​księżyca, dni dnia, formy architektoniczne i oczywiście drzewa – wszystko to może nabrać symbolicznego znaczenia w jego dziełach. Artysta często przekazywał skończoność i skrócenie ludzkiej egzystencji za pomocą wysuszonych drzew i połamanych gałęzi – jak np. W „Pejzażu z zasuszonym drzewem”, ca. 1798, w którym sylwetka martwego drzewa odbija......