Jedną z charakterystycznych cech Mantegny jest Praying for the Bowl. Tradycyjna opowieść biblijna – pojawienie się pięciu aniołów do Chrystusa – jest tu przedstawiana w sposób szczególny malarski, sztywno i pedantycznie związany z detalami. Na pierwszym planie płótna trzej apostołowie śpią spokojnie, podczas gdy Juda już prowadzi żołnierzy wysłanych przez Sanhedryn do Zbawiciela. Podstawą całej akcji jest miasto stworzone przez wyobraźnię artysty. Krajobraz tego obszaru wydaje się nierealny, ale jest również transmitowany z dużą dokładnością.
W kościele w Padwie, który znajdował się w pobliżu kaplicy, namalowanej przez Giotta, Mantegna wykonał cykl fresków oparty na legendzie św. Jakuba. Podczas II wojny światowej kościół został poważnie uszkodzony przez bombardowanie, a freski Mantegny zostały znacznie uszkodzone. To była wielka strata dla sztuki, ponieważ freski były niewątpliwie jednym z największych dzieł malarstwa światowego.
Na jednym z fresków, który jest obecnie zachowany tylko w reprodukcjach i kopiach, przedstawiano św. Jakuba, prowadzonego przez konwój do miejsca egzekucji. Przedstawiając sceny mitologiczne, Mantegna zawsze starał się przekazać wydarzenie tak, jakby to się rzeczywiście wydarzyło, co odróżnia jego sposób od artystycznych metod takich artystów jak Donatello czy Giotto. Starając się pokazać epizod na swoim płótnie, Mantegna nie tylko obserwował rozwój wydarzeń, ale także próbował wyobrazić sobie, jak ludzie zachowują się w podobnej sytuacji.
Święty Jakub, zgodnie z legendą, żył w czasach cesarzy rzymskich, dlatego artysta odtwarzał w swojej twórczości środowisko charakterystyczne dla tamtej epoki. Szkice, które Mantegna wykonała ze starożytnych oryginałów, pomogły mu w precyzyjnym przekazaniu tych czasów. Tak więc brama, przez którą konwój prowadzi św. Jakuba, przedstawiony w formie rzymskiego łuku triumfalnego, oraz artysta-żołnierz ubrany w zbroję rzymskich legionistów.
Duch rzymskiej monumentalności przekazuje nie tylko kostiumy i ozdoby architektoniczne, ale także kompozycję fresków. Mantegna wydaje się nią kierować; ma nadzieję na dalsze wyjaśnienie przebiegu i znaczenia przedstawionej chwili. Dlatego fabułę obrazu można zrozumieć bez trudu: ciemna procesja nagle się zatrzymała; Powodem opóźnienia był młody żołnierz, który żałując, rzucił się na stopy Jakuba i poprosił o błogosławieństwo. Święty, po oderwaniu się od ponurych myśli, czyni na nim znak krzyża. Dramat chwili jest podkreślony przez zachowanie dwóch innych żołnierzy: jeden z nich patrzy na tę scenę obojętnie, a drugi podnosi rękę w ekspresywnym geście współczucia. Grupa głównych postaci jest otoczona łukiem, a także oddziela je od tłumu gapiów, uciśnionych strażników.
Mantegna była urozmaiconą mistrzynią. Jego praca była bardzo owocna. Liczne freski zdobiące ściany kaplicy w Padwie i Mantui, nadruki na miedzi, wykonane na rozwinął technikę zabudowy – wszystko to znacznie wzbogacił skarbiec renesansowy i doprowadzone do nowoczesnego malarstwa Mantegna soversheo nowe techniki mają na pracach artystów wczesnego renesansu bardzo istotny wpływ.