Maria, w granatowych ubraniach, siedzi lub klęka, prawie w centrum grupy. Wpatruje się w żebracza Jana w zamyśleniu i delikatnie, przytulając ramiona prawą dłonią, podczas gdy jej lewa ręka podnosi się opiekuńczo nad Jezusem. Anioł wynurza się z obrazu z cichym uśmiechem, nawiązując kontakt z widzem. Prawą ręką, ponieważ anioł jest strażnikiem Jana, anioł wskazuje na niego, a lewą ręką podtrzymuje niemowlę Jezus, który patrzy na Jana, unosząc jedną rękę w błogosławieństwie. W ten sposób grupa łączy się z poglądami i gestami z widzem. Wydaje się, że skalista, kamienna stopa na pierwszym planie gwałtownie spada. To natychmiast wyjaśnia, że miejsce jest odległe i odosobnione, co podkreślają dzikie skały.
W kilku miejscach pomiędzy skałami widać wodę i góry we mgle. Lśniące tło, lśniąca woda i rośliny łagodzą nieprzyjazną atmosferę skał. Ten efekt jest kontynuowany w świetle. Niektóre z tych elementów można odczytać jako symbole religijne: woda, perły i kryształ, które służą do mocowania ubrań Maryi, mogą być traktowane jako symbole jej czystości. Formacje skalne można również odczytać jako symbolikę Maryi: czysty obraz Matki Boga jest jak skała, nie może przekształcić się w szczelinę stworzoną przez ludzką rękę, ani w niegościnne kamienne bloki zniszczone przez siły natury, a ponadto skała, grota wśród skał, oznacza schronienie dla dziecka Jan i Chrystus. W 1483 roku, przybywając do Mediolanu, Leonardo otrzymał polecenie od Bractwa w kościele św. Franciszka. Bractwo zleciło Leonardo, wraz z dwoma lokalnymi artystami, braćmi Predisem,
Umowa zawierała szczegółowe instrukcje dla artystów dotyczące malowania i złocenia ołtarza ołtarzowego, który stolarz ukończył już w 1482 roku. Leonardo napisał centralną grupę, która przetrwała w dwóch wersjach. Starszy z nich znajduje się w Luwrze w Paryżu, a druga w Galerii Narodowej w Londynie, a boki z dwoma aniołami grającymi muzykę, napisane przez kolegę Leonarda, Ambrogio de Predis, znajdują się w tej samej galerii w Londynie. Obraz jest centralną grupą nadwerężonego ołtarza. Prawe i lewe to duże figury aniołów. Dekorację uzupełniają sceny przedstawiające historię życia Maryi oraz rzeźby proroków i Boga Ojca – powyżej. Drewniana rzeźba Madonny i dziecka mieściła się w niszy pośrodku buntu.
Obraz Leonarda został następnie umieszczony w przewodnikach przed tą niszą, ukrywając rzeźbę Madonny z Dzieciątkiem przez 364 dni w roku. Dopiero 8 grudnia, w święto, obraz Leonarda został mechanicznie odsunięty. Leonardo przedstawił Najświętszą Maryję Pannę z dzieckiem, Św. Jana jako dziecko i anioła w kamiennej grocie – stąd nazwa, którą znamy dzisiaj, jest po prostu słuszna. 199h122.1483-86 25 kwietnia 1483 r. Członkowie lokalnego bractwa Niepokalanego Poczęcia poprosili artystę o namalowanie obrazu do ołtarza kaplicy. Oczywiście był to pierwszy sceniczny rozkaz Leonarda w Mediolanie. Książę Sforza, do służby, do której wkroczył florencki, początkowo wykorzystywał swoje talenty głównie do urządzania uroczystości pałacowych.
Jednak Leonardo był zaangażowany w to nie bez przyjemności – było miejsce na wyobraźnię i zdolność do realizacji swoich projektów inżynieryjnych. Malarstwo dla Leonarda było również polem doświadczalnym. Wykonując polecenie Bractwa, użył wymyślonej przez siebie techniki sfumato, która stała się charakterystyczną cechą jego malarstwa. Przedmioty na jego płótnach nie mają jasnych granic: wszystko, jak w naturze, jest rozmyte, przenika jedno w drugie, co oznacza, że oddycha, żyje, budzi wyobraźnię. Włoch poradził swoim uczniom, aby ćwiczyli to rozproszenie, przyglądając się plamom na ścianach, popiołom, chmurom lub ziemi, które powstają wskutek wilgoci. Haze obejmuje postacie Maryi, dwoje dzieci – Jezusa i Jana – oraz anioła. Twarz Anioła nie jest mężczyzną, a nie kobietą.
Artysta malował twarz bezpłciowego stworzenia, które oczywiście musi być aniołami. Krajobraz, który otwiera się za Marią, wydaje się fantastyczny. Ale sam Leonardo twierdził, że malarstwo jest nauką. Jak można zauważyć na podstawie ówczesnych rysunków, zajmował się badaniem zjawisk i roślin geologicznych. Przeniósł swoją wiedzę na obraz. Możesz określić rodzaj roślin przedstawionych tutaj. Leonardo nawet przekazał im zdolność odwracania się za słońcem. Jest jeszcze inny obraz “Madonna in the rocks”, napisany później.
Uważa się, że jego wygląd jest związany z czym. Leonardo bardzo źle zarządzał swoimi pieniędzmi. Często opóźniał rozkaz, za który musiał zapłacić duże kary za pieniądze, które zostały mu dane w czasie pracy. Ale zawsze spędzał je szybciej, niż skończył zdjęcia i nie mógł zapłacić mandatów. W rezultacie podążał za nim długi pociąg skarg i spraw sądowych. Ale miał szczęście: niezmiennie pojawiał się dobroczyńca, zwykle jego następny patron, który spłacał swoje długi. Tak się stało tym razem. Patronem był król Francji Ludwik XII. W dowód wdzięczności Leonardo przedstawił mu pierwszą wersję Madonny w skałach. A dla kaplicy on lub jego uczniowie sporządzili kopię.