Zainteresowanie De Chirico zarówno kulturą Włoch, jak i kulturą Grecji było zdeterminowane faktem jego narodzin. Znaki starożytnego świata są pełne jego pracy – tu i tam de Chirico pojawiają się pogańscy bogowie, starożytne świątynie, mitologiczne postacie, starożytne posągi, gladiatorzy, itp.
Obraz „Hector and Andromache”, 1917, zwraca widza na wydarzenia z wojny trojańskiej. Hector, trojański bohater, żegna się z żoną. Wkrótce spadnie z ręki Achillesa, a jego żona po upadku Troi zostanie greckim niewolnikiem. Zamiast postaci ludzkich na zdjęciu widać manekiny otoczone tajemniczymi przedmiotami, które w dziwny sposób nie przeszkadzają nam odczuwać beznadziejnej czułości pożegnania.
Przestrzeń obrazu „Klasyczne postacie w pokoju” wypełniona jest mocno wydłużonymi, niewiarygodnie akcentowanymi figurami. Znów spotykamy się z regularnym przyjmowaniem de Chirico – zniekształceniem skali.
Podobne obrazy:
- Archeologowie – Giorgio de Chirico Mir de Chirico jest nieruchomy, nasycony pustkami i postaciami bez twarzy. To świat marzeń. Ludzie zostają tu zastąpieni przez niejasne, niewyraźne sylwetki. Co więcej, gdzieś od 1914 r. Żyjący ludzie stopniowo opuszczają ten świat, a ich miejsce zajmują manekiny. Ma to swój własny pomysł – w ten sposób artysta podkreśla, że człowiek wylewa zabawkę w......
- Powrót Ulissesa – Giorgio de Chirico Fakt, że surrealiści ogłosili de Chirico ich poprzednikami, jest całkiem logiczny. Jego „senne” płótna są bardzo bliskie surrealizmowi. W tym samym czasie dzieło de Chirico z lat dwudziestych świadczy również o przeciwnym wpływie. Jednocześnie rozpoznawalny jest zawsze „korporacyjny” styl artysty, na co wskazuje „obraz w obrazie”, umyślne iluzje optyczne, zniekształcenia skali i beztwarzowe manekiny. Pod......
- Cykl archeologiczny – Giorgio de Chirico W latach 1927-1928 de Chirico wielokrotnie porusza temat archeologii. Zbiegając się z cyklem „gladiatorów” cykl „archeologiczny” odwołuje się także do teatralności i spektakularnego pokazu rzeczywistości. Bohaterowie – dwa manekiny siedzące na krzesłach. Ubrani w togi, trzymają modele kolan i wykopalisk archeologicznych. Nogi obu metaforycznych archeologów są wykute z marmuru, podobnie jak zabytki architektury na kolanach.......
- Filozof i poeta – Giorgio de Chirico Takich dzieł nie da się w ogóle interpretować, choć ręka de Chirico jest łatwo rozpoznawalna; Niewątpliwe indeksy w postaci ulubionych obrazów artysty świadczą o jego autorstwie. Zanim ten obraz został napisany, deklaracja de Chirico, ilustrująca metody jego twórczości, mówi: „To, co słyszę” – powiedział – „nic nie znaczy, jest tylko to, co widzę na własne......
- Zniszczenie muz – Giorgio de Chirico „Destruction of the Muses” – jedno z najsłynniejszych obrazów Giorgio de Chirico. Jest również znany jako Alarmowane Maidens i Alarming Muse. Pierwsza wersja obrazu ukazała się w 1917 r., Po czym mistrz stworzył ponad tuzin wersji tego utworu, nieco różniących się od siebie. Architektonika kompozycji jest bardzo prosta i ekspresyjna. Na długiej, pokazanej w perspektywie,......
- Bitwa gladiatorów na arenie – Giorgio de Chirico Dwanaście lat później, pracując nad „Bitwą gladiatorów na arenie”, de Chirico jest jeszcze bardziej zdecydowany podchodząc do realizmu. Naturalne kolory pozwalają wiernie odtworzyć rzymskie realia historyczne. Każdy gest gladiatorów uchwycony jest przez wyjątkowe opracowanie szczegółów, podczas gdy arena i spragniony krwi tłum są przedstawiane dość warunkowo. Kolor i kompozycja obrazu przypomina antyczny fresk. Prawdopodobnie takie......
- Poezja Delight – Giorgio de Chirico Jest to typowa „metafizyczna” twórczość de Chirico, która jest próbą poprzez zestaw prawdziwych obrazów, aby ujawnić „magiczne” znaczenie bytu. Miasto wydaje się inspirowane snem; nie ma w nim powietrza, nierealne światło i panująca w nim cisza przeważają w nim. Cały ruch zostaje zniesiony – dotyczy to nawet pociągu. Charakterystyka „wyporności” de Chirico wiąże się również......
- Czerwona wieża – Giorgio de Chirico De Chirico – poeta miasta, ale miasto jest bardzo dziwne. Oczywiste jest, że obrazy jego miejskich krajobrazów mają osobiste znaczenie dla artysty, z obsesyjną stałością powracającą do nich na nowo. Na obrazie „Melancholia i tajemnica ulicy” z 1914 r. Widzimy charakterystyczne arkady budynków prowadzących ulicę w nieskończoność. Długie ostre cienie tworzą niepokojącą atmosferę. Niezwykłym szczegółem......
- Syn marnotrawny – Giorgio de Chirico Specjalna rzeczywistość złożona z obiektów o różnych konturach i fakturach, imponująca na tle plątaniny pustynnych krajobrazów, tworząca nowy metafizyczny świat, chwiejący się na granicy surrealizmu i surrealizmu – wszystko to na temat obrazu Giorgio de Chirico w ogóle i jego obrazu „Syn marnotrawny” szczególności. Cała grupa wielkich artystów ucieleśniała słynną biblijną przypowieść, każda w swoim......
- Portret Guillaume Apollinaire – Giorgio de Chirico Na początku XX wieku Apolliner był prawdopodobnie najbardziej wpływowym zwolennikiem innowacyjnego malarstwa. De Chirico regularnie uczestniczył w sobotnich spotkaniach w mieszkaniu Apollinaire’a; dzięki artykułom Apollinaire’a nazwisko artysty stało się znane publiczności. Obraz jest zupełnie inny niż tradycyjny portret, ale sam Apolliner był tym zachwycony. Poeta wskazuje tu sylwetka w tle. Nazwał tę pracę „wyjątkową”, „głęboką”.......
- Autoportret – Giorgio de Chirico De Chirico namalował kilka portretów swojej drugiej żony, Isabelli, ale w zasadzie ten gatunek nigdy go nie pociągał. Wyjątkiem od tej reguły był szereg autoportretów, w których artysta uchwycił się różnych strojów i różnych lat życia. Większość autoportretów utrzymuje się w sposób realistyczny, jak na przykład autoportret napisany w 1945 roku. Prawdopodobnie de Chirico próbował......
- Niepewność poety – Giorgio de Chirico W dziełach z początku XIX wieku de Chirico często ma zdjęcia bananów. Wybór tych zdjęć jest umotywowany seksualnie, chociaż może to być również spowodowane wspomnieniami wieczornych spacerów z Guillaume Apollinaire. Na ulicach Paryża często można było znaleźć tace dostawców bananów. W Niepewności Poety wydaje się, że kupa bananów wychodzi z kobiecego łona, lub odwrotnie, zbliż......
- Wieża – Giorgio de Chirico Wieża, wraz z łukami i filarami, jest ulubionym motywem twórczości de Chirico, inspirowanym uczuciami dla starożytnej sztuki i architektury. Urok, który artysta doświadczył od starożytnego i pięknego Ferrary, również dotknął tutaj. Najczęściej ten obraz pojawia się w pracach z lat 1913-1915. Jest to dominujący, jeśli nie jedyny, motyw całej serii obrazów Jerzego de Chirico, jego......
- Stacja Montparnasse – Giorgio de Chirico Dzieło to powstało podczas pierwszej wizyty de Chirico w Paryżu latem 1911 r., Prezentując swoje prace w Salonie Jesiennym i Salonie Niezależnym „udało mu się zaskoczyć jego sztukę – przyzwyczajeni do wszystkiego i mało zaskoczeni, a także publiczność”. Motyw stacji pociągowej zafascynował artystę. Wywołał zaniepokojenie i niepokój, przypominając o pierwszej podróży – odejściu z Grecji......
- Spacer filozofa – Giorgio de Chirico The Philosopher’s Walk to powieść i niespodziewany utwór. De Chirico przedstawia w perspektywie cokół, na którym znajduje się gipsowy odlew głowy Zeusa i dwa błyszczące metalowe karczochy, których równowaga ma wkrótce zostać zerwana. Wygląda na to, że obiekty zaczną się teraz zsuwać z powierzchni. Kompozycja jest wpisana w otwartą przestrzeń z fabryczną fajką w tle.......
- Owoce w krajobrazie – Giorgio de Chirico Obrazy de Chirico mylą nawet współczesnego widza, kuszonego artystycznymi innowacjami. Zaskakują ich nie tylko tajemniczość przepisów, ale także częste zniekształcenia skali, dzięki którym znajome rzeczy zyskują zupełnie nieoczekiwany dźwięk. Obraz „Pieśń miłości” z 1914 roku przedstawia monumentalny popiersie i rękawicę, a rękawica jest podobna do wielkości posągu, a oba te przedmioty odpowiadają ścianie sklepienia łukowego.......
- Rising Sun – Giorgio de Chirico Giorgio de Chirico, włoski artysta i teoretyk sztuki, słusznie uważany za jednego z prekursorów surrealizmu we współczesnym malarstwie, w drugiej połowie swojego życia odszedł od innowacyjnych pomysłów, szukając inspiracji w obrazach sztuki klasycznej. Po sukcesie na wystawie w Paryżu w 1925 roku coraz częściej zaczął pożyczać fabułę swoich obrazów z mitologii grecko-rzymskiej. Starożytna cywilizacja śródziemnomorska......
- Czysta wyobraźnia – Giorgio de Chirico Pracując nad Czystością Wyobraźni, de Chirico zachowuje ten sam stosunek światła i cienia co w Wieży. Ale to nie wieże przyciągają uwagę – oko przyciąga lekki prostokąt w głębi obrazu, jasno oświetlony przez słońce. Obraz na obrazie – artysta nadal będzie zwracał się do tej techniki, pisząc tzw. Wnętrza metafizyczne. W tym przypadku geometryczne układy......
- Włoskie kwadraty na obrazach – Giorgio de Chirico W latach 1912-1913 de Chirico stworzył kilka płócien przedstawiających typowe włoskie place miejskie. W tym okresie de Chirico próbuje filozoficznie zrozumieć otaczającą rzeczywistość, zajmuje się zagadkami, tajemnicami, mistycyzmem. Malarz nawiązuje do tematu starożytności, aby zilustrować przepisy filozofii Nietzscheańskiej. Na pustynnych placach mistrz często przedstawia posąg Ariadny – symbol smutku i melancholii. Ściśle podążając za europejską......
- Poświęcenie słońca – Giorgio de Chirico W ostatnich latach życia de Chirico nie męczył się eksperymentowaniem w stylistyce. W szczególności pewna komedia jest charakterystyczna dla wielu jego późniejszych obrazów. Jest to oczywiste na przykład w „Powrocie Ulissesa” lub w serii dziwnych płócien przedstawiających słońce i księżyc połączone drutami. W tym samym czasie, luminarze są napisani kontrastowo: jeśli Słońce świeci, Księżyc pozostaje......
- Umysł dzieci – Giorgio de Chirico Ten niezwykły obraz de Chirico odzwierciedla jego inne „metafizyczne” płótna. Jej postać prawie nie ma brwi, zmuszając do przypomnienia sobie popiersie z „Portretu Guillaume Apollinaire”. Zamknięte oczy mężczyzny sugerują ślepotę. Ale w przeciwieństwie do wspomnianego „Portretu” cała scena robi przygnębiające wrażenie. Najczęściej dzieło to interpretowane jest w kategoriach psychoanalitycznych, interpretując je jako wyraz dziecinnego strachu......
- Wielki metafizyk – Giorgio de Chirico Wojna, długie miesiące spędzone z żołnierzami w szpitalu w Bill del Seminario koło Ferrary, wszystko to mogło wpłynąć tylko na pracę de Chirico. Ranny żołnierz, który często przychodzi do artysty we śnie, w jego pracy zamienia się w obraz manekina. „Wielki metafizyk” jest nie tylko obrazem osoby zdeformowanej przez wojnę, taka jest wizja mistrza człowieka.......
- Wnętrze metafizyczne – Giorgio de Chirico Podczas I wojny światowej w 1917 r. De Chirico służył w szpitalu w Villa del Seminario niedaleko Ferrary. Tam spotkał się z artystami, gdy wcielono go do wojska. W tamtych latach stworzył sześć obrazów, które składają się na cykl „Wnętrza metafizyczne”, którego drugie imię to „Odkrycie człowieka samotnego”. Na płótnie – zbieranina wysoce naturalistycznych przedstawionych......
- Melancholia i tajemnica ulicy – Giorgio de Chirico „Melancholia i tajemnica ulicy” to najsłynniejsze dzieło nie tylko de Chirico, ale całego ruchu artystycznego, określanego mianem „malarstwa metafizycznego”. Obraz został szczegółowo zbadany przez historyków sztuki, autor sam wprowadził wiele wyjaśnień później. Obraz jest wizualnie podzielony na dwie części – oświetlony słońcem kwadrat z arkadą i ukryty za cieniem, na pierwszym planie z tą samą......
- Autoportret w ogrodzie – Giorgio de Chirico W „Autoportrecie w ogrodzie” artysta zaprezentował się w kostiumie z XVII wieku. Stoi on w ogrodzie wersalskim, elegancki i wyrafinowany – marmurowy wazon ze złotym listkiem, francuski park i marmurowy posąg w tle. Kompozycja przyjmuje postać typową dla takich płócien: figura przedstawiona w centrum zyskuje na znaczeniu i monumentalności, ze względu na obniżoną linię horyzontu.......
- W szkole gladiatorów – Giorgio de Chirico Obraz „W szkole gladiatorów” powstał w 1927 roku. Postać filozofa na zdjęciu na ścianie po prawej stronie przypomina jego postawę „Myśliciela” Augustego Rodina. Sama kompozycja jest bardzo prosta. Na pierwszym planie są dwaj gladiatorzy w przepaskach na biodrach. Wojownik stojący po lewej stronie z nożem w prawej dłoni zamarł jak posąg. Drugi gladiator w swojej......
- Etiuda „Figury” – Antonio Canaletto Miejskie poglądy w XVIII wieku zdecydowano ożywić ludzkie postacie. Canaletto pozostał wierny tej tradycji. Patrząc uważnie, można stwierdzić, że postacie przedstawione na jego obrazach nie są konkretnymi osobowościami, ale typami – gondolierami „ogólnie”, grandami „ogólnie”, „kapłanem” w ogóle, „gospodynią domową” ogólnie, „itd. Oznacza to, że każda postać charakteryzuje się nie indywidualnymi cechami, ale kombinacją lub......
- Figury łóżkowe – Francis Bacon Chociaż wczesne prace Bacona prześledziły zauważalny wpływ twórczości Grace Sutherland, bardzo szybko stworzył on swój własny, jasno indywidualny styl, zawsze prześladowany przez szokujące zniekształcenia ludzkich postaci. Obraz Francisa Bacona „Figury w łóżku” przedstawia scenę charakteru łóżka. Wnętrze jest dość proste – żółty owal lampy zwisającej z sufitu, na ścianie – obraz mebli i niebieski sześcian......
- Gladiatorzy – Giorgio de Chirico Z biegiem czasu cykl gladiatorów przechodzi pewną ewolucję. Przejście artysty na realistyczny sposób związany z malarstwem klasycznym. „Gladiatorzy”, stworzeni w 1936 roku, mają kompozycję wpisaną w trójkąt. Liczby tutaj są mniej schematyczne i znacznie bardziej dynamiczne niż w poprzednich płótnach cyklu. A starannie wypracowane napięte mięśnie rywali świadczą o głębokiej znajomości anatomii malarza....
- Wnętrze metafizyczne z ciastkami – Giorgio de Chirico Kompozycja „Wnętrza metafizyczne z ciasteczkami” zatraciła duszną atmosferę zamkniętej przestrzeni związanej z wczesnymi pracami mistrza ze względu na umieszczenie go w miejskiej rzeczywistości. Ponadto scena jest oświetlona wewnętrznym światłem czołowym, co zwiększa jej teatralność i artystyczną czystość, której brakowało we wczesnych pracach. Pomimo ostrości i kanciastości form dzieła De Knriko posiadają zaskakująco delikatny i wyrafinowany......
- Alegoria pokoju, sztuki i obfitości – Hans von Aachen Obraz niemieckiego artysty Hansa von Aachen „Alegoria pokoju, sztuki i obfitości” jest żywym przykładem złożonej, a niekiedy kontrowersyjnej, sztuki manieryzmu. Malarze tamtych czasów interesowali się pomysłami i tematami o charakterze mitologicznym, religijnym i alegorycznym. Ponieważ scholastyczne idee i sposób myślenia wchodzą w kontakt z naiwnymi fantazjami i ich wzajemne przenikanie się zaczyna się od siebie......
- Hector wzywa Paryż do bitwy – Angelika Kaufman Malarstwo szwajcarskiej artystki Angeliki Kaufman „Hector wzywa Paryż do bitwy”. Wielkość obrazu to 137 x 178 cm, olej na płótnie. Bohaterem mitów Homera, Hector był najodważniejszym przywódcą sił trojańskich. Syn króla Priama i Hekuby, ożenił się z córką króla Cetion Andromacha, która urodziła Hektora Astyanaxa lub Scandrium. Ataki Hectora są śpiewane przez Homera w Iliadzie.......
- Minerva usuwa Marsa z Pokoju i Obfitości – Jacopo Tintoretto Malowanie Jacopo Tintoretto „Minerva usuwa Marsa ze Świata i Obfitości”. Wielkość obrazu to 148 x 168 cm, olej na płótnie. Obraz z wielu kompozycji cyklu mitologicznego do Pałacu Dożów, które miały symbolizować mądrość weneckich władz i miały na celu alegoryczne uwielbienie Wenecji: jako królowa mórz, jej potęga militarna, mądrość jej dyplomacji, jej bogactwo i piękno....
- Widok paryski z pokoju Vincenta przy Rue Lepick II – Vincent Van Gogh Po przeprowadzce do Paryża Van Gogh zamieszkał ze swoim bratem Theo. Latem 1886 r. Przenieśli się do nowego mieszkania, które znajdowało się na ulicy Lepic. Z okien rozciągał się wspaniały widok na Paryż, były też wzgórza za miastem i ogromne niebo. Theo napisał, że to piękno jest inspiracją dla wielu dzieł i patrząc na nią,......
- Venus i Vulcan – Bartholomeus Spranger Obraz „Wenus i wulkan” namalował flamandzki artysta Bartholomeus Spranger w Pradze, ukończony rok przed śmiercią malarza. Rozmiar malowania 140 x 95 cm, olej na płótnie. Wulkan, w mitologii, bóstwa ognia i metalurgii, zgodnie z Varro, przekazywane do Rzymian od Sabines. Słowo Vulcanus nie ma bezdyskusyjnej etymologii po łacinie. Kult Vulcan był początkowo związany z ludzką......
- Kobieta z psem pokoju – Costa Lorenzo Kobieta z psem pokojowym [1500] Twórczy styl artysty z Ferrary Lorenzo Costa przybrał kształt w Bolonii, gdzie przeniósł się do 23 lat. Od pierwszej dekady XVI wieku. Malarstwo bolońskie było pod silnym wpływem sztuki Rafaela. W epoce renesansu portret stał się gatunkiem niezależnym i niezwykle popularnym, ponieważ pozwolił artystom w pełni wyrazić swoje poglądy na......
- Wizyta dzieci w pokoju – Jean Honore Fragonard Obraz francuskiego artysty Jean Honore Fragonard „Odwiedzając pokój dziecięcy”. Wielkość obrazu to 64 x 79,5 cm, olej na płótnie. Ta praca malarza jest również znana jako „Wizyta u starej pielęgniarki”. Po przejściu do smaków epoki oświecenia, Fragonard pozostawił lekcje historycznego gatunku malarstwa, zaczął pisać wspaniałe sceny i pastorałki w duchu Busha, Lancre i Watteau, sceny......
- Filozof medytujący w swoim pokoju – Rembrandt Harmens Van Rhine W czasie pisania tego tekstu Rembrandt osiadł w Amsterdamie, ale pod względem tematycznym i niewielkim rozmiarze obraz przypomina okres Leiden. Centralna postać nazywała się inaczej: filozof, naukowiec. Tło religijne wydaje się tu mniej prawdopodobne. Myśliciele zanurzeni w czytaniu wydawali się fascynować Rembrandta; z biegiem lat powracał do tego tematu kilka razy. Życie poświęcone studiowaniu książek,......
- St Luke maluje portret Matki Boskiej – Giorgio Vasari Obraz wyróżnia się kompozycją wielowątkową i oryginalną „wielowarstwową” fabułą z bogatą ukrytą symboliką. Płótno przedstawia św. Łukasza – jednego z ewangelików, który maluje portret Matki Boskiej z niemowlęciem w ramionach, a postać Matki Boskiej jest obecna na zdjęciu w dwóch postaciach – tzw. „W oryginale” unoszącej się w chmurach i wspieranej przez bufiaste cherubiny, typowe......
- Wenecja – suweren z postaciami Sprawiedliwości i Pokoju – Paolo Veronese W spektaklu „Suwerenna Wenecja z postaciami Sprawiedliwości i Pokoju”, przeznaczonym dla Sali Kolegium Pałacu Dożów, Wenecja przedstawiona jest w formie mądrego i życzliwego władcy. Siedzi na tronie, trzymając berło w dłoniach, a królewski uśmiech bawi się na jej ustach. Straszliwy lew, skromnie leżący u jej stóp, symbolizuje św. Marka, niebiańskiego patrona miasta. Klęcząca postać z......