Malarstwo włoskiego malarza Pompeo Batoniego „Don Jose Monino i Redondo”. Rozmiar portretowy 98 x 75 cm, olej na płótnie. Hrabia Don Jose Monigno i Redondo był gubernatorem Florydy, w tym czasie stolicą tego kraju było miasto Floridablanca. Po latach 60. artysta stał się być może najbardziej poszukiwanym portrecistą w Europie.
Najwyższa arystokratyczna szlachta Starego i Nowego Świata starała się zamówić portrety w warsztacie Pompeo Batoniego, artysta zamówił portrety papieża i monarchów. Pompeo Batoni był opiekunem papieskich zbiorów, a dom malarza stał się miejscem spotkań ówczesnych artystów, centrum społecznego i intelektualnego.
Wśród przyjaciół artysty był słynny niemiecki historyk sztuki, twórca klasycznej estetyki Johann Joachim Winckelmann, który analizując historię sztuki starożytnej z oświecających pozycji, znalazł ideał w szlachetnej, wysublimowanej rzeźbie starożytnych greckich klasyków.
Podobnie jak Winckelmann, Batoni szukał w swoim malarstwie umiarkowanego klasycyzmu dawnych mistrzów, w przeciwieństwie do modnego wówczas stylu weneckich artystów. Kopiowanie portretów Batoniego było częścią obowiązkowego programu edukacji akademickiej dla młodych malarzy w Rzymie. To właśnie portrety Batoniego wpłynęły na malarstwo europejskie ostatniej ćwierci XVIII – początku XIX wieku, stając się, podobnie jak obrazy Antona Raphaela Mengsa, rodzajem modelu neoklasycznego portretu.