Niezwykłe dzieło I. I. Szyszkina, Potok w brzozowym lesie, zostało napisane przez malarza pejzażowego w 1883 roku. Obecnie obraz jest własnością zbiorów sztuki Państwowego Muzeum Rosyjskiego w Petersburgu. Ten obrazek pokazuje uroczego brzozowego las. Piękny, maszt, brzozy idące gdzieś po niebie, które fascynują i urzekają swoim spokojem, a jednocześnie swym majestatem i niedostępnością. Wszędzie, gdzie patrzymy, widzimy wszędzie obraz brzóz. Co więcej, każdy obraz jest nie tylko napisany przez wspaniałego, genialnego mistrza, ale ma charakter indywidualny.
Każde drzewo, jakby miało swój własny charakter, swoje unikalne, unikalne cechy. Brzozowy las jest przedstawiony gęstą, nieprzeniknioną ścianą. Wydaje się, że na zdjęciu nie ma wystarczającej ilości powietrza, że nie ma poczucia otwartości, bezgraniczności i wolności. Ale to nie jest to, co. Obraz ma inne znaczenie, inną treść estetyczną. Znaczenie jest zawarte i, w pewnym sensie, nawet ściśnięte w tę szczególną siłę naturalną, z gęstą brzozową ścianą, która przedstawia i rozciąga nieskończony krajobraz. Wysokie drzewa są gotowe do ochrony przed wszelkimi złymi warunkami pogodowymi, wiatrem lub jakąkolwiek inną plagą. Krajobraz jest napisany w pięknym stylu akademickiej szkoły artystycznej.
Każdą trawę mrówkę przepisuje się, płótno oddycha, całkowicie nasycone energią życiową, światłem słonecznym i letnim upałem. Krajobraz postrzegany jest jako kontynuacja samego życia, rosyjska natura jest tym, co powinno mieć życie rosyjskiej osoby z serdeczną, wolną, wspaniałomyślną duszą i żywym, czującym sercem. Krajobraz wygląda żywy, szczery i prawdomówny. Strumień jest ledwo zauważalny, ledwie zauważalny wśród wspólnej zieleni, trawy, wyrastającej wśród dzikiej leśnej przyrody, wolnej i niedostępnej. Obraz opóźnia się i pogrąża w swoich magicznych granicach, granicach pięknych. Więc chcesz wejść do obrazu, poczuć dotyk ciepłego powietrza, przyjemnej podłogi z trawy, poczuć światło słoneczne i ciepło. Ciekawym sposobem jest zarejestrowanie światła, które wydaje się przesuwać po drzewach. Jest gdzieś jaśniej, gdzieś mniej nasycony, gdzieś ciepłe ciepłe odcienie,
Oświetlone obszary wydają się być wypełnione wodą nasyconą odcieniami żółtego, jakby nasiąknięte samym słońcem. Ten krajobraz to rodzaj cichej melodii, cichej, spokojnej, niespiesznej i przyjemnej jak szum biegnącego strumienia. Zdjęcie przedstawia przed nami spokojny, spokojny stan natury. Teksturowane rozwiązania na płótnie są przenoszone w specjalny sposób: powierzchnia brzozy i gęsta korona liści brzozy, trawy, napisana żrącymi, subtelnie akademickimi pociągnięciami. Biały obóz brzozy wydaje się świecić, odzwierciedlając letni dzień, sprawiając, że wiatr brzmi, wywołując odgłos ptaków. Sam sposób stosowania rozmazy przypomina grę żywych odcieni, żywą pulsację substancji. Słońce bawi się w szczelinach między liśćmi brzozy jak małe cząsteczki. Całe niebo wydawało się zachmurzone delikatną brzozową krawędzią.
Brzozy w oddali wzmacniają poczucie akwareli na zdjęciu, warstwy farby olejnej są dość gęsto stosowane, ale obraz nie wygląda na ważony ani pozbawiony powietrza, przeciwnie, w krajobrazie, w rozwiązaniach kolorystycznych i kompozycyjnych występuje pewna miękkość i harmonia tonalna. Brzozy położone są dość ciasno, blisko siebie, uciekając, cofając się w dal, głęboko w perspektywie. Tutaj, bardziej ciemno, co daje poczucie samotności, ciche, samotne życie. Światło przypomina fale na wodzie, płynące z modulacji, reprezentujące niestabilną gradację światła i cienia, grę kontrastów. Chcę spojrzeć na krajobraz, zagłębić się w jego esencję i ciało, zainteresować każdą żyłką, każde źdźbło trawy, widzieć w niej szybki ruch życia, miękkość i uduchowienie naturalnego świata środkowego rosyjskiego pasa.